Ο αριστειδης μακρης ηταν ενας ανθρωπος που δυσκολα θα τον προσεχες,η καλυτερα σιγουρα δεν θα τον προσεχες.μετριο υψος,αδυνατος,αφου ποτε δεν τον ενδιεφερε το φαγητο,ηλικια απροσδιοριστη.καπου αναμεσα στα 30 και 40,ντυσιμο συντηρητικο, απεριποιητο,αφου δεν εδινε δεκαρα για τη μοδα,αλλα ουτε τον ενοιαζε να δειξει ωραιος.γυαλια με χοντρα τζαμια,τα ιδια τα τελευταια 10 χρονια,ιδια ηλικια με τα παπουτσια του,αφου θεωρουσε ότι αφου δεν εχουν λειωσει την κανουν ακομα τη δουλεια τους.οχι από τσιγκουνια.απλα του φαινοταν εντελως περιτο να ασχοληθει με τον εαυτο του.
Στο γραφειο που δουλευε οι συναδελφοι του παντα του φορτωναν ολη τη δουλεια,αφου ποτε δεν διαμαρτυροταν,ουτε θυμωνε.
Δεν θυμωνε ουτε για το δουλεμα που ετρωγε πισω από την πλατη του,παρ ότι το καταλαβαινε.απλα αδιαφορουσε.
Με τις γυναικες του γραφειου δεν ειχε πολλα πολλα.μαλλον τις απεφευγε όπως ολους τους συναδελφους αλλωστε,αφου ποτε δεν πηγαινε στις συναντησεις που οργανωναν εκτος γραφειου.
Ηταν τοσο αχρωμος και αοσμος που στο τελος βαρεθηκαν ακομα και να τον κουτσομπολευουν,αφου δεν εδινε δικαιωμα για τιποτα και περναγε απαρατηρητος.
Πηγαινε το πρωι,εκανε τη δουλεια του και το μεσημερι εφευγε εχοντας ανταλαξει
οσο το δυνατον λιγοτερες κουβεντες και αυτές υπηρεσιακες.
Στη γειτονια ελαχιστοι τον ηξεραν,αφου σπανια εβγαινε από το σπιτι που εμενε μονος για να παει καπου.μονο μια φορα στο τοσο πηγαινε στο βιντεο κλαμπ της γειτονιας,οπυ νοικιαζε ότι ταινια επιστημονικης φαντασιας υπηρχε και καμια φορα για ψωνια,οπου κυριως αγοραζε τροφιμα μακρας διαρκειας και κυριως κονσερβες.πολλες κοσερβες και εφιαλωμενο νερο.
Δεν ηταν ότι του αρεσαν οι κονσερβες.απλα ηταν πεισμενος ότι μια μερα θα δεχτουμε επιθεση από τους εξωγηινους και θα επρεπε να εχουμε απωθεματα σε περιπτωση που μας δηλητηριαζαν τα τροφιμα και τις πηγες.
Αυτό ηταν το ψωνιο του και το νοημα της ζωης του.
Ηταν σιγουρος ότι πλησιαζει η μερα που οι εξωγηινοι θα μας επιτεθουν.
Πιστευε στα νεφελιμ και ελοχιμ που ζουν αναμεσα μας,ότι οι γη είναι κουφια και μεσα εχουν κανει αποικιες οι εξωγηινοι,όπως και στη σεληνη αλλωστε,ώστε να μας εχουν περικυκλωμενους από παντου.
Το ιντερνετ ηταν ο παραδεισος του.ειχε βρει ένα σωρο σαιτ σχετικα με το θεμα και ειχε γνωριστει με δεκαδες ατομα με την ιδια λοξα απ ολο τον κοσμο και ανταλασαν αποψεις για το τι μπορουν να κανουν όταν θα φτασει η ωρα να αντισταθουν στα επερχομενα πρασινα ανθρωπακια.ολα κυλουσαν ομορφα και ειχε δωθει ολοκληρωτικα σε αυτό το σκοπο,γι αυτό δεν τον ενοιαζαν αλλωστε οι κοινωνικες επαφες με τον υπολοιπο κοσμο.
Όμως μια μερα κανοντας ζαπινγκ για να βρει σε ποιο καναλι βγαινει ο λιακοπουλος επεσε πανω στις ειδησεις και βλεποντας τον παπανδρεου του καρφωθηκε κατι το εξωφρενικο στο μυαλο.
Αρχισε να χτυπιεται.ετρεξε γρηγορα στον υπολογιστη και εψαχνε με μανια όλα τα βιντεο του παπανδρεου στο yοutube.παρατηρησε με προσοχη τις κινησεις του,το κουνημα των χεριων του,την ομιλια του,τον τροπο που φυτρωνε το μουστακι του και τοτε επεσε κατω αποκαμωμενος.ητανε σιγουρος πλεον.εξωγηινοι ειχαν καταλαβει το σωμα του πρωθυπουργου της ελλαδας.
Ετρεξε με οσο κουραγιο του απομεινε στο skype για να μιλησει με τους συντροφους του,αλλα μολις καταλαβαν το μεγεθος του θεματος οι περισοτεροι την εκαναν,αλλωστε οι ποιο πολλοι ηταν παιδια 14-15 χρονων και οσοι εμειναν να το συζητησουν μαζι του ηταν από διαφορες μακρυνες χωρες.
Επεσε σε απογνωση.
Το αλιεν επρεπε να εξοντωθει και ηταν μονος του σε αυτή την αποστολη.
συνεχιζεται.........