ΝΑ και αν γραφτείς, ΝΑ και αν δεν γραφτείς. Έλα πλάκα κάνω.
Χάσε την ώρα σου στο στρουμφομπλόγκ ελεύθερα...
ΝΑ και αν γραφτείς, ΝΑ και αν δεν γραφτείς. Έλα πλάκα κάνω.
Χάσε την ώρα σου στο στρουμφομπλόγκ ελεύθερα...
Θέλετε να αντιδράσετε στο μήνυμα; Φτιάξτε έναν λογαριασμό και συνδεθείτε για να συνεχίσετε.



 
ΦόρουμΦόρουμ  Latest imagesLatest images  ΑναζήτησηΑναζήτηση  ΕγγραφήΕγγραφή  ΣύνδεσηΣύνδεση  
"" />" />

 

 Μια νύχτα σε σκυλάδικο..

Πήγαινε κάτω 
ΣυγγραφέαςΜήνυμα
aman
Στρουμφοspammer
Στρουμφοspammer
aman


Αριθμός μηνυμάτων : 3647
Join date : 26/06/2009
Ηλικία : 61
Τόπος : αθηνα

Μια νύχτα σε σκυλάδικο..  Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Μια νύχτα σε σκυλάδικο..    Μια νύχτα σε σκυλάδικο..  Icon_minitimeΤρι Οκτ 12, 2010 7:51 am

CLOPY PASTE ΑΠΟ ΤΟ http://ydemocpudnats.blogspot.com/
Αποψε το ανακαλυψα και ηδη το εβαλα στα αγαπημενα μου,για να διαβασω και τα υπολοιπα κειμενα,που φαινεται να εχουν πολυ γελιο
------------------
Kι όταν λέω σκυλάδικο, δεν εννοώ με live μουσική, εννοώ με dj. To κανονικό, το hardcore, το πολύ underground για ψαγμένα αδέσποτα.
Ναι λοιπόν, πήγα Σάββατο, είδα, άκουσα από τη σκάλα, και μετά δεν άκουγα τίποτα μέχρι τη Δευτέρα.

Ας το πάρω από την αρχή.

Info 1: Εγώ μέχρι την τρυφερή ηλικία των 30, είχα την εντύπωση πως σκυλάδικα, ήταν τα κέντρα στα οποία είχα φωτογραφήσει γάμους, βαπτίσεις, συνεστιάσεις, το χoρό του Ελληνοαμερικάνου, και τη γιορτή του Ναυπακτιακού αστέρα. (καλά, σ'αυτό το τελευταίο, είχαν guest star το Μανώλη Μητσιά.. ΞΕΦΡΕΝΟ ΚΕΦΙ!). Resident artists, Βάσω Χαρακίδα (φέρνουμε τον κόσμο στο τσακίρ κέφι ενώ πίνουμε φραπέ από σέικερ που κρατάμε διακριτικά δίπλα στην καρέκλα μας) κι άλλος ένας που μου διαφεύγει τώρα.
Κοινό χαρακτηριστικό αυτών των μαγαζιών, ο "Βασίλης Καρράς wannabe" με τη σαπιοκοιλιά που κρατάει το μικρόφωνο σα μπυρομπούκαλο απ'όπου ρουφάει και την τελευταία σταγόνα, ασθμαίνει ανάμεσα στα κουπλέ, κι εσύ νομίζεις ότι θα χεψυχήσει στην πίστα.

Info 2: Το πως βρέθηκα εγώ σε σκυλάδικο είναι μεν απορίας άξιο, αλλά δε θα επεκταθώ γιατί θίγονται ονόματα και οικογένειες.

Info 3: Μαγαζί ονόματι Control που οι θαμώνες αποκαλούν Codrol, στο δεύτερο όροφο κτιρίου της γραφικής Πετρούπολης, με είσοδο πόρτα πολυκατοικίας αμπαλαρισμένη με γύψινους κίωνες. Σκάλα από ατόφιο τσιμέντο, καλυμμένο πριν πολλά χρόνια με μοκέτα που απομεινάρια της έβλεπες στις γωνίες. Πόρτα σκληρή, με γκαρνταρόμπα εφοδιασμένη κατάλληλα για τους σοβαρούς πελάτες που δε θέλουν να μπουν στο μαγαζί με τα όπλα τους.

Ιnfo pause. Εδώ αρχίζει το καλό:

Σκάμε με τη Βάσω (σκυλί με pedigree, όχι καμιά τυχαία), και για να παρακάμψουμε τη σκληρή πόρτα έχει στρατολογήσει το έτερο σκυλί (το οποίο έχει βάλει στο μάτι για γκόμενο αλλά ως f.a.n.t.a. έτρωγε το φτύσιμό της..)
Με το που μας βλέπει ο γερμανικός ποιμενικός-γκόμενος, γυρνάει σε μένα και ξεστομίζει ότι χειρότερο μπορούσε να πει:

-Καλά, πως ήρθες έτσι;
-Γιατί ρε, τι έχω; Κάνε μας τη χάρη! Μου τα κάνατε νταούλια να'ρθω, και θα πάω να ραφτώ για να μπω στο στέκι του μπόγια;! Ίσααα...

Info 4: Aν και το σκηνικό το έζησα το 2005, το θυμάμαι σα σήμερα. Φορούσα τα καλά μου στρετσάκια, πόλο Lonsdale, κοτλέ baggy χωρητικότητας τεσσάρων ατόμων, Adidas Superstar Berlin, και τσάντα-μίνι σακ βουαγιάζ. Μαλλί μπροστά, ξυρισμένος σβέρκος. Ένα έχω να πω για την υπεράσπισή μου κύριε πρόεδρε: ΔΕΝ ΗΞΕΡΑ! Αν ήξερα θα φορούσα τουλάχιστον μαύρα..

Info Pause. Συνεχάω:

Μπαίνω, ανεβαίνω σκάλα, μυρίζω μούχλα, καλά λέω.. αυτό κάπου το'χω ξαναζήσει.. Α! Στο Rebound το 1990..

Μπαίνω πιο μέσα, περνάω το bar, και στο πρώτο τραπέζι, διακρίνω τύπο μελαμψό ημικάραφλο, διαστάσεων που στο λεωφορείο χτυπάει δύο εισιτήρια. Καπνίζει Rothmans με το μεσαίο δάχτυλο τεντωμένο, και τον δείκτη διπλωμένο, και κάθε φορά που παίρνει τζούρα, κλείνει τα μάτια.. Αναπτήρας δεν παίζει. Ανάβουμε με τη γόπα.
Στο τραπέζι, μπουκάλι Ballantine's, ένα ποτήρι, και δύο τασάκια μεγέθους πιάτου, γεμάτα και τα δύο. Το ένα με γόπες (τι διάολο, από την Πέμπτη είναι εδώ ο πούστηςWink και το άλλο με τσόφλια από φυστίκια αιγίνης. Πικρό σεκλέτι και ασήκωτη καψούρα τον βάραινε προφανώς, και το πετρέλαιο με το τσιγάρο θέλουν και ξηροκάρπιον να πάνε κάτω.

Κάθομαι στο τραπέζι με τα ορκ, και νιώθω λες και με στήσανε γυμνή στο Σύνταγμα και μου πετάνε πέτρες. Είναι αυτή η αίσθηση που έχεις όταν ξέρεις ότι κάποιος σε κοιτάει επίμονα και σ'επεξεργάζεται.. Ε, φαντάσου αυτό, επί 100. Κατάλαβες.
Κατάλαβα κι εγώ. Ήμουν η μύγα στο γάλα. Η τρίχα στο ζυμάρι. Ο αλμπίνος με τη βουβουζέλα.
Μου βάζουν ποτό. (δε θα'σαι καλά.. τα κερασάκια ήταν βόμβες με το κοτσάνι για φυτίλι! Και τα φυστίκια μπόμπα ήταν εκεί μέσα...) Δεν ακουμπάω τίποτα.
Παίρνω coca cola, και την πίνω από το μπουκάλι. Δεν πα' να λένε..
Έχω αρχίσει κι επεξεργάζομαι κι εγώ αυτούς που με κοιτάνε, με ύφος "τι κοιτάς ρε μαλάκα, δε μας έπιασε όλους η μάνα μας σε καρότσα από Datsun!"
Με ενημερώνουν περιχαρείς οι υπόλοιποι ότι αρχίζει το πρόγραμμα.. άντε λέω, να δω τι μου ξημερώνει!
Σηκώνεται ζευγαράκι να χορέψει. Ο ανήρ προφανώς φορούσε ακουστικά, γιατί χόρευε κάτι άλλο από αυτό που άκουγα εγώ. Η κοπέλα χόρευε αυτό που άκουγα, αλλά δε μπορούσα να την κοιτάω χωρίς γυαλί ηλίου, γιατί τυφλωνόμουν από τα μπιχλιμπίδια που είχε κρεμάσει πάνω της...

Γυρνάω στη Βάσω:
-Μωρή ακούς;;; (δεν άκουγε)..πιό δυνατά: ΜΩΡΗ ΑΚΟΥΣ; θα βγάλω φωτογραφίες!
-Τι θα βγάλεις φωτογραφίες;
-Τα σκυλιά ρε!
-Γιατί;
-Τι γιατί μωρή; Εδώ έχει υλικό! που είναι κρυμμένοι όλοι αυτοί τη μέρα; Αυτές τις ράτσες δεν τις έχω ξαναδεί!

Βγάζω την ψηφιακή, και σημαδεύω το ζευγάρι με τα ακουστικά και τα μπιχλιμπίδια.
Γυρνάει ο νταλικιέρης (ναι όντως) της παρέας, και μου λέει:

-Τι κάνεις;
-Βγάζω φωτογραφίες.
-Γιατί;
-Γιατί υπάρχουν άνθρωποι σαν εμένα, που δεν ξέρουν που πάνε τα βράδια οι άνθρωποι σαν κι εσένα.
-Ρε Έφη, θα μας δέσουνε!
-Μην ανησυχείς, καθαρίζω εγώ..

Και βγάζω:

Τα μπιχλιμπίδια να κάνουν ομορφιές...

Μετά, ανεβαίνει στην πίστα έτερο ζευγάρι αποτελούμενο από τύπο revenge of the nerds που φοράει πουλόβερ με τσάκιση στο μανίκι, τζην με τσάκιση στο πατζάκι, το παντελόνι μέχρι κάτω από τα βυζιά, και στην αρχή το πουλόβερ χωμένο μέσα.. Μετά στις φωτό, του είχε βγει το πουλόβερ απ'έξω, και έχασε το στυλ του, αλλά χαλάλι...
Η δε γυνή, δε φοβείται τον άντρα, γιατί και ξύλο να παίξουνε τον έχει, άσε που ο ανήρ είναι φουλ καψούρης σε σημείο να της ανοίγει σαμπάνιες/μπουγαδόνερα όσο αυτή χορεύει και καίει τα πιτόγυρα που φάγανε πριν το Κοντρόλ..


Και τύφλα να'χει ο διάδρομος και η power yoga...


To clue, δεν είναι ο ιδρώτας που είναι υγρός στη μασχάλη, αλλά ο προηγούμενος ιδρώτας που έχει αφήσει λεκέ πίσω από τον καινούργιο.. Καταλαβαίνεις το δράμα μου, και συνεχίζω..

Όση ώρα έβγαζα φωτογραφίες, ο dj έκανε αφιερώσεις, έλεγε τα εθιμοτυπικά "γειά σου ρε Θρασύβουλα με την παρέα σου" έβαζε κανένα ζεϊμπέκικο του μισάωρου να πάει για χέσιμο, και γυρνούσε στα decks για να κάνει ανακοίνωση:

"Ο κάτοχος της ΛΑΧΑΝΙ BMW με αριθμό κυκλοφορίας τάδε, παρακαλείται να τη μετακινήσει γιατί έχει κλείσει γκαράζ"

Ξεπερνάω το σοκ της είδησης ότι κάποιος έχει λαχανί BMW, και πίνω σαν καλό παιδί την coca cola μου..

Έρχεται από πάνω μου ο φουσκωτός. Ένα πλάσμα τετράγωνο, ενάμιση μέτρο ύψος, ενάμιση μέτρο φάρδος.
Μου χτυπάει απαλά (όσο απαλά μπορούσε) τον ώμο, και μόλις γυρνάω και τον κοιτάω, σκύβει στο αυτί μου και μου σπάει το τύμπανο:

-ΣΥΓΝΩΜΗ ΚΥΡΙΑ ΜΟΥ, ΓΙΑΤΙ ΒΓΑΖΕΤΕ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ; ΔΕΝ ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΤΟΥ ΜΑΓΑΖΙΟΥ!

Παίρνω το πιο ηλίθιο βλέμμα του πλανήτη, σηκώνομαι, και του ζητάω να βγούμε έξω στην γκαρνταρόμπα γιατί δε μπορώ να του εξηγήσω μέσα στη φασαρία..

Τα ορκ νομίζουν ότι με πετάει έξω.. (χαϊβάνια...)

Βγαίνουμε εκτός βαβούρας, και του λέω η κουφάλα:

-Συγνώμη, δεν ήξερα ποιον να ρωτήσω για να πάρω άδεια.. Είμαι από το Αθηνόραμα, και κάνουμε ένα αφιέρωμα στα μαγαζιά αυτού του στυλ που δεν έχουν live μουσική, αλλά dj.

Ο τετράγωνος μαλακώνει. Εγώ συνεχίζω:

-Σαφώς και θα μπουν στο τεύχος και το όνομα και η διεύθυνση του μαγαζιού.. Αν υπάρχει πρόβλημα, μπορώ να σβήσω τις φωτογραφίες από την ψηφιακή μπροστά σας. Και πάλι συγνώμη, αλλά μόνο την κοπέλα από την γκαρνταρόμπα είδα μπαίνοντας, και γι αυτό δε ζήτησα άδεια από κανέναν..

Ο τετράγωνος κάνει στροφή 180 μοιρών, και μου ζητάει ΑΥΤΟΣ συγνώμη για την ενόχληση.. Με συνοδεύει στο τραπέζι, και έυχεται σε όλα τα ορκ καλή διασκέδαση! ...

Μετά από 2' σκάει μπουκάλι κερασμένο με όλα τα συνοδευτικά, εγώ ξανακαβατζώνω την coca cola (τελικά πολύ φούσκωμα το σκυλάδικο ρε παιδί μου), και γελάω λες κι έχω πιάσει μαλάκα τον πάπα και του΄χω φάει το Βατικανό!

Η Βάσω με κοιτάει έκπληκτη, και ο νταλικιέρης ρωτάει:

-Καλά τι του είπες; Εγώ έρχομαι δύο χρόνια κάθε Σάββατο, και δε μ'έχουν κεράσει ούτε σφηνάκι!
-Του είπα ότι του κάνω τζάμπα διαφήμιση στο μαγαζί. Κι αφού το'χαψε, εσύ σκάσε και πίνε θύμα.. Άντε μπας και νομίσουν ότι θα πλακώσει κόσμος, και αξιωθούν να βάλουν καινούργια μοκέτα στη σκάλα..

Καλό είναι να'χεις μια εμπειρία, για να ξέρεις τι χάνεις.

Τα ακουστικά βαρηκοϊας χάνεις...


Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
 
Μια νύχτα σε σκυλάδικο..
Επιστροφή στην κορυφή 
Σελίδα 1 από 1
 Παρόμοια θέματα
-
» ''ΚΙ ΕΓΙΝΕ Η ΜΕΡΑ ΝΥΧΤΑ''

Δικαιώματα σας στην κατηγορία αυτήΔεν μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης
 :: Ότι να ναι-
Μετάβαση σε: