Οι αστικοί μύθοι αποτελούν ιστορίες ή θρύλους -- συνήθως φανταστικών -- γεγονότων που διαδίδονται μαζικά. Εναλλακτικά θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ως ευρέως διαδεδομένες παραπληροφορίες. Ωστόσο, δεν είναι απαραίτητα δημιουργήματα της φαντασίας, καθώς αρκετοί μύθοι στηρίζονται σε πραγματικά γεγονότα. Κάποιοι αστικοί μύθοι έχουν καταφέρει να επιβιώσουν για αρκετά χρόνια με μικρές παραλλαγές. Για τη διάδοση τους είναι συνήθης η χρήση του ηλεκτρονικού ταχυδρομείου.
Παρά την ονομασία τους, οι μύθοι αυτοί δεν συνδέονται απαραίτητα με ένα αστικό περιβάλλον μέσα στο οποίο διαδραματίζονται. Ο όρος αστικός χρησιμοποιείται προκειμένου να διαχωριστούν από άλλου είδους μυθολογία.Το περιεχόμενο των αστικών μύθων ποικίλει και περιλαμβάνει συχνά στοιχεία τρόμου ή καλλιέργειας κάποιου φόβου.
Πολλοί αστικοί μύθοι που είναι διαδεμένοι στην Ελλάδα αφορούν φάρμακα, ασθένειες, εγχειρήσεις, δότες οργάνων, ακόμα και το περίφημο ...πλύσιμο των πτωμάτων (του οποίου θύμα έπεσε και ο υπογράφων το άρθρο).

Ο μύθος του Προγκεστερέξ(Progesterex) το οποίο είναι ένα φανταστικό φάρμακο που φημολογείται ότι χρησιμοποιείται στους βιασμούς γυναικών. Είναι μέρος μιας φάρσας, η οποία άρχισε να κυκλοφορεί το 1999 μέσω ηλεκτρονικής αλληλογραφίας (e-mail) στο Διαδίκτυο (Internet). Το περιεχόμενο του e-mail συνήθως εμφανίζεται ως παρακάτω:
«Μια γυναίκα σε ένα νυχτερινό κέντρο διασκέδασης αρπάχτηκε από πέντε άνδρες, οι οποίοι σύμφωνα με τις εκθέσεις του νοσοκομείου και της αστυνομίας, την βίασαν πρίν την παρατήσουν. Ανίκανη να θυμηθεί τα γεγονότα του βραδιού, δοκιμές αργότερα επιβεβαίωσαν τους επαναλαμβανόμενους βιασμούς μαζί με τα ίχνη Pohypnol στο αίμα της και Progesterex, το οποίο είναι ουσιαστικά ένα μικρό χάπι αποστείρωσης.
Το φάρμακο χρησιμοποιείται τώρα από τους βιαστές στα πάρτι για να βιάζουν και να αποστειρώνουν τα θύματά τους. Το Progesterex είναι διαθέσιμο στους κτηνιάτρους για να στειρώνουν τα ζώα. Υπάρχει η φήμη ότι το Progesterex χρησιμοποιείται μαζί με Rohypnol, το φάρμακο βιασμών. Με το Rohypnol, το μόνο που πρέπει να κάνουν είναι να το ρίξουν στο ποτό του κοριτσιού. Το κορίτσι δεν μπορεί να θυμηθεί τίποτα το επόμενο πρωί, όλων αυτών που πραγματοποιήθηκαν την προηγούμενη νύχτα.» Στην πραγματικότητα δεν υπάρχει φάρμακο με τις συγκεκριμένες ιδιότητες και ποτέ δεν αναφέρθηκε ή επιβεβαιώθηκε τέτοιο περιστατικό.

Ο μύθος της μπανιέρας με τα παγάκια. Σύμφωνα με αυτό τον μύθο, κάποιος άντρας γνωρίζει σε ένα μπαρ μία πολύ όμορφη κοπέλα η οποία τον προσκαλεί για μία νύχτα αχαλίνητου σεξ στο σπίτι της. Ο άντρας πάει, λυποθυμάει από κάτι (υπνωτικό ή χτύπημα) και ξυπνάει το πρωί σε μία μπανιέρα γεμάτη παγάκια με ένα σημείωμα: «Πάρε το 166 και μη βγεις από τη μπανιέρα γιατί σου έχουμε πάρει τα νεφρά». Υποτίθεται πως οι ...φιλευσπλαχνοι κακοποιοί τον έβαλαν στα παγάκια για να μην πεθάνει από αιμορραγία. Φυσικά τέτοιο περιστατικό δεν έχει συμβεί ποτέ...

Ο μύθος του γράμματος. Το πιο πρόσφατο παράδειγμα αστικού μύθου –επικίνδυνου μάλιστα γιατί απευθυνόταν σε γονείς και παιδιά- είναι αυτός σύμφωνα με τον οποίο κάποιος έδινε σε ένα παιδάκι ένα γράμμα και του έλεγε να το παραδώσει σε μία διεύθυνση. Όταν κατά λάθος όμως το παιδάκι άνοιξε με τους γονείς του το γράμμα έγραφε μέσα «Πάρτε μου τα νεφρά και τα ζωτικά μου όργανα», όπου οι παραλήπτες υποτίθεται πως ήταν έμποροι ανθρωπίνων οργάνων. Ο μύθος αυτός έγινε πρωτοσέλιδα και πρώτο θέμα σε τηλεοπτικές εκπομπές πριν ξεφουσκώσει, χωρίς να έχει επισήμως διαψευσθεί...

Ο μύθος του ...πλυσίματος. Όμως μακράν ο πιο διαδεδομένος και διαχρονικός αστικός μύθος ήταν αυτός που υπήρχε τις δεκαετίες του ’80 και ’90 στην Αθήνα, ανάμεσα σε νεαρούς 15 έως 25 ετών που αναζητούσαν προσωρινή εργασία (καθότι εκείνη την εποχή δεν υπήρχαν πολλοί αλλοδαποί). Ξεκίνησε ως πρωταπριλιάτικη φάρσα και εξελίχθηκε ραγδαία σε αστικό μύθο. Σύμφωνα με αυτό τον μύθο το Νεκροτομείο στο Γουδί πρόσφερε εργασία σε ανειδίκευτους νεαρούς με αστρονομικές για την εποχή απολαβές (10.000 δρχ. μεροκάματο την εποχή που το μηνιάτικο ήταν 15.000. Δηλαδή σαν να λέμε 500 Ευρώ την ημέρα σήμερα). Η δουλειά ήταν ...να πλένεις τα πτώματα που υπήρχαν εκεί. Πολλοί νεαροί της εποχής συζήταγαν την πιθανότητα να πάνε για καμιά 10αρία μέρες και να μαζέψουν χρήματα να πάρουν μία μηχανή ή να πάνε διακοπές. Λίγοι όμως ήταν αυτοί που το αποτόλμαγαν (λόγω του μακάβριου θεάματος προφανώς) και έτσι ο μύθος διατηρήθηκε για 2 περίπου δεκαετίες. Ξεθώριασε προς τις μέρες μας καθότι όσοι αποτόλμησαν να πάνε (και τους πετάξανε έξω με τις κλωτσιές) διέδωσαν ότι τέτοια θέση εργασίας δεν υπήρχε ποτέ...