Υποθεση Βασιλοπουλου - Αστυνομικη Νουβελα by farditsis

Δυο λογια πριν την αναγνωση.
Επειδη αυτο το εχω ξεκινησει απο τον Ιουνιο αλλα λογω μεγαλου φωρτου προσωπικων εργασιων ( μετακομιζω , βρηκα καινουργια δουλεια , ψαχνω δευτερη δουλεια part time κλπ. κλπ) , το εργο το εχω αφησει ατελειωτο. και ειναι ακομα στην αρχη. Βεβαια εχω αρκετουτσικο υλικο για να σας τροφοδοτωμεχρι την Δευτερα περιπου..... Αν σας αρεσει και θελετε να διαβασετε την συνεχεια , μπορειτε να σχολιασετε και να με βαλετε κι εμενα στην "πριζα" ωστε να γραφω κι απο λιγο πιο συχνα πλεον , ωστε να δημοσιευω ανα τακτα χρονικα διαστηματα...... Καλο θα μου κανετε....... Αν δεν σας αρεσει ή αν δεν το βρισκετε αρκετα ενδιαφερον , και παλι μου το λετε για να μην "αγχωθω" και να το παω πιο χαλαρα , ετσι οπως το παω τωρα!!!!!!!
Τα σχολια σας μπορειτε να τα κανετε ειτε απο το πρωτο κομματι που εχω βγαλει ειτε αφου εχω δημοσιοποιησει ολο το υλικο!!! Με το που θα τελειωσει το "stock" μου θα σας το πω για να σχολιασουν αυτοι που το διαβασαν ή εκεινοι που θα το διαβασουν τοτε........
Να σας θυμισω για οσους δεν με ξερουν , οτι δεν βαζω τονους και ισως να εχω αρκετα ορθογραφικα λαθη γιατι δεν χρησιμοποιω μηχανη ευρεσης λαθων!!!!!
Οποτε ζηταω την κατανοηση σας.
Καλη αναγνωση........


Δευτερα ξημερωματα , οδηγω στην Κατεχακη αλλα το μυαλο μου ειναι ακομα στην Κηφισια. Στην βιλα της οδου Ανθεων και στα τρομοκρατημενα ματια της δεκαεπταχρονης κοπελας που εβλεπαν νεκρο τον συμμαθητη και φιλο της μεσα σε μια μικρη λιμνη αιματος. Η Φωτεινη , η φιλεναδα του θυματος , καθοταν διπλα του ακριβως και τα ματια της ηταν παγωμενα πανω στο ξεψυχισμενο σωμα του Γιωργου Βασιλοπουλου. Οταν φτασαμε εκει με τον Δεληγιανη τον βοηθο μου , κραταγε το παγωμενο του χερι και μουρμουριζε κατι ακαταλαβιστικες λεξεις λες και ελεγε καποια παλια ινδιανικη προσευχη ωστε να υποδεχτει ο «μανιτου» τον φιλο της με ολες τις πρεπουσες τιμες. Τιμες που αρμοζουν σε γιο μεγαλοεπιχιερηματια που ειχε την μεγαλυτερη αντιπροσωπεια αυτοκινητων στην Ελλαδα.
Μπαινοντας μεσα στην βιλα , δεξια και αριστερα της κεντρικης εισοδου , υπηρχαν δυο αγαλματα λιονταριων που σε κοιταζαν επιβλητικα καθε φορα που περναγες απ’ εξω. Ετσι οπως τα ειδα , η πρωτη μου σκεψη ηταν οτι μπαινω σε αρενα μονομαχων και θα αναγκαστω να μονομαχησω ειτε με τον Σπαρτακο ειτε με τον Ρασελ Κροου. Μα ποσο «ψωνιο» μπορει να ειναι καποιος ωστε να βαλει δυο λιονταρια στην εισοδο της βιλας του τον 21ο αιωνα?
Η αληθεια ειναι πως συνεχιζοντας στο εσωτερικο της περιφημης «βιλας Βασιλοπουλου» , ειδα γεφυρακια , ποταμακια , παγκακια τυπου «η ωραια των Αθηνων» αλλα τα λιονταρια της εισοδου, ηταν αυτα που πραγματικα χαλασαν την αισθητικη μου στις 3.40 τα ξημερωματα.
Στο σαλονι με περιμενε ο Δεληγιαννης , ο οποιος ειχε φτασει κανα εικοσαλεπτο νωριτερα. Καθοταν στον καναπε διπλα απο το τεραστιο τζακι και σημειωνε στο μπλοκακι του. Ηταν ενα μπλοκακι ελεεινο και τρισαθλιο αλλα που τον βολευε λεει γιατι μπορουσε να το βαζει στην εσωτερικη τσεπη του σακακιου του. Πιο πολυ για τεφτερι σερβιτορου στα «βλαχικα» μου εκανε εμενα παρα αστυνομικου. Η μονη διαφορα του ηταν πως δεν ειχε λαδιες απο παϊδακια και διαφορων αλλων ειδων κρςεατικων εδεσματων. Δεν ηθελα ομως να του το χαλασω , γιατι πολλες φορες αυτο το μπλοκακι μας ειχε βγαλει απο δυσκολες καταστασεις που δεν θυμομασταν καποια σημαντικη λεπτομερεια.
« Για λεγε ρε Δεληγιαννη τι εχουμε?»
«Τι να σας πω κυριε Υπαστυνομε , ισως ειναι απο τις λιγες φορες , που δεν εχουμε σχεδον τιποτα. Ο γιος του Βασιλοπουλου βρεθηκε νεκρος στις 2.25 τα ξημερωματα μεσα σε μια λιμνη αιματος στο κρεβατι του. Διπλα του κοιμοταν η φιλη του , η Φωτεινη Λυμπεροπουλου η οποια εχει παθει σοκ και δεν εχει βγαλει τσιμουδια απο την ωρα που ειμαι εδω. Μονο κατι αλαμπουρνεζικα μουρμουραει απο την συγχηση που την εχει περιβαλει. Το θυμα εχει μια μεγαλη μαχαιρια απο τον αριστερο ωμο εως το υψος της καρδιας. Τελεια και παυλα»
«Τι εννοεις ρε Λουκα λεγοντας τελεια και παυλα?»
«Εννοω Αλκη , πως δεν εχουμε ουτε αποτυπωματα , ουτε παραβιαση σπιτιου , ουτε καποιο αλλο στοιχειο που θα μπορουσε να μας κανει να καταλαβουμε τι εχει συμβει εδω μεσα».
Οταν δεν βρισκομασταν μπροστα σε κοσμο και ειμασταν μονοι μας με τον Δεληγιαννη , ξεχναγαμε τις τυπικουρες και μιλαγαμε στον ενικο. Συνεργαζομαστε εδω και μια δεκαετια και ειχαμε αναπτυξει μια φιλικη σχεση. Τα χρονια που μας χωριζαν ηταν μολις επτα απλα εγω ειχα γινει Υπαστυνομος λογω των σπουδων μου ενω εκεινος ειχε μπει στο σωμα κατ’ ευθειαν απο το Λυκειο. Επι προσθετως , τα πηγαινανε περιφημα και οι γυναικες μας , οποτε βρισκομασταν συχνα πυκνα και εκτος υπηρεσιας. Τα τελευταια δυο χρονια μαλιστα , την μια απο τις τρεις εβδομαδες που εχουμε καλοκαιρινη αδεια , την περναμε μαζι με τους Δεληγιαννηδες στο σπιτι που πηρε ως προικα η «κυρα – Λαμπρινη» , η γυναικα μου , στην Κεφαλονια.
«Οι γονεις του θυματος που ειναι Λουκα?»
«Ειχαν πεταχτει για το Σαββατοκυριακο μεχρι το Λονδινο για να κανει κατι ψωνια η κυρια Βασιλοπουλου και να υπογραψει κατι συμβολαια ο Βασιλοπουλος με μεγαλη αυτοκινητιβιομηχανια της Αγγλιας»
Ωραια ακουστηκε αυτο το «ειχαν πεταχτει». Εμεις εδω δεν μπορουμε να παμε καλα καλα μεχρι την Κρητη για διακοπες και οι Βασιλοπουλοι «πεταχτηκαν» λεει μεχρι το Λονδινο για Σαββατοκυριακο για να κανουν τα ψωνια τους. Και γυρνανε τωρα για να βαλουν το γιο τους στο χωμα. Πουτανα ζωη........
«Απο ποιον το μαθαμε αυτο το ........... ειχαν πεταχτει?»
«Απο την γειτονισα , που την ειδα λιγο πριν μπω στο σπιτι. Αγγελικη Φαρουδη ονομαζεται και ειχε ξυπνησει απο τις σειρηνες των ασθενοφορων»
«Οι γονεις ειδοποιηθηκαν?»
«Πρεπει να βρισκονται ηδη στο αεροδρομιο και να πετανε προς Αθηνα με το ιδιωτικο τους τζετ»
«Ρε συ Λουκα , εμας ποιος μας ειδοποιησε?»
« Εσκασε στην Ασφαλεια Αθηνων , ανωνυμο τηλεφωνημα για φονο στην βιλα Βασιλοπουλου»
»Τωρα μας γαμησες τελειως , σκεφτηκα. Δεν εχουμε ουτε ενα στοιχειο για παραβιαση σπιτιου , εχουμε ενα ανωνυμο τηλεφωνημα που μιλαει για φονο και δεν εχουμε αυτοπτη μαρτυρα εκτος απο μια κοπελα η οποια βρισκεται αυτη τη στιγμη σε κατασταση νιρβανας«
Η ματια μου επεσε στην Λυμπεροπουλου. Κατι επρεπε να ορισουμε σαν αφετερια της ερευνας μας. Και αφου ο Δεληγιαννης ειπε πως δεν ειχαμε κανενα αλλο στοιχειο απο το σπιτι , η μονη μας μαρτυρας προς το παρων ηταν η Φωτεινη Λυμπεροπουλου. Οχι ομως τωρα , οχι εκεινη την στιγμη. Οτι και να την ρωταγαμε τωρα , απλα δεν θα περναμε καποια σαφη απαντηση ή δεν θα καταλαβαιναμε τι μας ελεγε. Το σοκ ειναι πολυ μεγαλο απο ενα τετοιο θεαμα!
Πλησιασα το κρεβατι , εβαλα με προσοχη τα χερια μου στους ωμους της για να μην την τρομαξω και ψιθυριστα προσπαθησα να την απομακρυνω απο το θυμα.
«Φωτεινουλα , ελα κοριτσι μου να πας στο σπιτι σου.Οι γονεις σου ερχονται να σε παρουν απο λεπτο σε λεπτο».
Ο Δεληγιαννης ειχε ειδοποιησει τους γονεις της κοπελας. Ειχε βρει το κινητο της πανω στο κομοδινο και ειχε δει τις τελευταιες κλησεις. Μια απο αυτες εγραφε «σπιτι». Η κοπελα σηκωθηκε αλλα τα ματια της ηταν καρφωμενα στο αψυχο σωμα του Γιωργου. Μενανε εκει , καρφωμενα , μεχρι να χαθει το υπνοδωματιο απο το οπτικο της πεδιο.
Εχω φτασει στην Ηλιουπολη και το μυαλο μου κανει αναρχες σκεψεις. Προσπαθω να τις βαλω σε μια σειρα μπας και μπορεσω απο καπου να ξεκινησω. Ματαια! Θα πρεπει να περιμενω κανα δυο μερες , ωστε να ειναι σε θεση η Λυμπεροπουλου να καταθεσει. Αυριο ομως , πρεπει να παω απο τον Ιατροδικαστη για να δω το πορισμα που θα εχει βγαλει. Απο μια γρηγορη ματια που εριξα , δεν ειδα να υπαρχουν σημαδια παλης ουτε πανω στο σωμα του Βασιλοπουλου αλλα ουτε και στον χωρο του υπνοδωματιου. Οποτε ή ναρκωμενος ηταν την ωρα που τον μαχαιρωσαν ή ηταν τοσο γρηγορο και ακαριαιο το χτυπημα , που δεν προλαβε να κανει ουτε κιχ! Το μυστηριο βεβαια ειναι , πως και δεν ακουσε τον δραστη η Λυμπεροπουλου. Ηταν κι αυτη ναρκωμενη , κοιμοταν βαθια ή εχει βαλει κι αυτη το χερακι της στην ολη υποθεση? Αν και τα ματια της και ο τρομος που υπηρχε μεσα σε αυτα , δεν προδιδαν κατι τετοιο.
Σταματαω στην καντινα στην Βουλιαγμενης να παρω ενα «βρωμικο». Αν το μαθει η Λαμπρινη αυτο θα με σκοτωσει. Χθες ειχαμε φακες και τις σιχαινομαι. Γενικα σιχαινομαι ολα τα οσπρια σε ολες τις μορφες που μπορουν να μαγειρευτουν. Ειμαι του κρεατος. Μπορω να τρωω καθε μερα κρεας. Σε αντιθεση με εκεινη που δεν το συμπαθει και αν δεν την πιεζα εγω μαλλον δε θα το μαγειρευε σχεδον ποτε και θα τρωγαμε μονο οσπρια. Οποτε της ειπα πως το μεσημερι μας κερασε ενας συναδελφος στην υπηρεσια για τα γενεθλια του και το βραδυ προφασιστηκα πονοκοιλο για να αποφυγω το μαρτυριο του «καφεπρασινου χυλου». Αν λοιπον μαθει πως στις 5 τα ξημερωματα ετρωγα σαντουιτς στην καντινα , με βλεπω να τρωω φακες , φασολαδα και ρεβυθια μεχρι να πεθανει ο highlander.
Ανοιγω την πορτα του σπιτιου με προσοχη για να μην ξυπνησω την Λαμπρινη και κατευθυνομαι στην κουζινα για να παω να φτιαξω ενα καφεδακι. Το ξυπνητηρι καθε μερα χτυπαει στις 6 για να ειμαι στην υπηρεσια στις 7.30. Η ωρα ηταν ηδη 5.25 και δεν ειχα σκοπο να παω να ξαπλωσω μονο για μιση ωρα. Ενα καφεδακι λοιπον ηταν οτι επρεπε εκεινη την ωρα. Με το που μπαινω στην κουζινα , σαν φαντομας ξεπροβαλει μπροστα μου η Λαμπρινη καθισμενη στο τραπεζακι ακουγοντας τον αγαπημενο της ραδιοφωνικο σταθμο που της κραταει συντροφια οταν μαγειρευει.
«Καλημερα Αλκη»
Η Λαμπρινη εχει τετοιοι υφος πρωι πρωι , συνηθως οταν εχει ανησυχησει ή οταν εχει συμβει κατι πολυ σοβαρο. Το μονο που θα μπορουσε να συμβει μες στην νυχτα ηταν να ειχε παθει κατι καποιος απο τους γονεις μας και να μας πηραν τηλεφωνο να μας ειδοποιησουν. Αλλα δεν θα επαιρναν κι εμενα αμεσως τηλεφωνο? Θα με επαιρναν. Οποτε μαλλον ανυσηχησε.
«Καλημερα αγαπη μου , τις λεω εγω ολο ψυχραιμια , πως και ξυπνια τετοια ωρα»?
«Ανησυχησα που αργησες και δεν μου κολλαγε υπνος μετα».
«Ελα ενταξει , ολα καλα. Ειχαμε την δολοφονια του γιου του επιχηρηματια Βασιλοπουλου και πηγαμε μεχρι την Κηφισια. Α , να μην το ξεχασω , εχεις χαιρετησματα κι απο τον Λουκα». Την πλησιαζω και της δινω ενα τρυφερο φιλι στο μαγουλο και βαζω τον καφε στο ματι να σιγοψηθει.
Ξαφνικα η ματια της αστραφτη και βρονταει ενω στο ραδιοφωνο παιζει Ξυλουρης το «ποτε θα κανει ξαστερια».
«Τι ειναι αυτα ρε Αλκη»? Ερχεται προς το μερος μου , πιανει το σακακι μου και το μυριζει.
Με την ακρη του ματιου μου , το κοιταω και βλεπω εναν λεκε απο μουσταρδα. «Ρε τον μαλακα τον καντινιερη , σκεφτηκα , και του πα να μην το ξεσχισει στην μουσταρδα. Τωρα την κατσαμε». Γυριζω στην Λαμπρινη και ειμαι ετοιμος να της υποσχεθω πως την επομενη βδομαδα θα τρωω φακες Δευτερα – Τεταρτη –Παρασκευη , φασολαδα Τριτη – Πεμπτη – Σαββατο και ρεβυθια την Κυριακη , οταν διακοπτουν το μουσικο προγραμμα και τον Ξυλουρη για μια εκτακτη ειδηση. Η εκφωνητρια του ραδιοφωνικου σταθμου ανακοινωνει οτι το ιδιωτικο τζετ της οικογενειας Βασιλοπουλου συνετριβη λιγο μετα την απογειωση του απο το αεροδρομιο του Λονδινου. Οι επιβατες βρηκαν τραγικο θανατο και απανθρακωθηκαν.
Η Λαμπρινη με κοιταζει με απορια. Ο καφες που ειχα βαλει χυνεται κι εγω θυμαμαι παλι τα εντρομα ματια της Λυμπεροπουλου και τα «γελοια» λιονταρια εξω απο την βιλα του Βασιλοπουλου.
« Τι σκατα συμβαινει σκεφτηκα , και μεσα σε 3 ωρες εχει ξεκληριστει μια ολοκληρη οικογενεια?»
Ξεχναω τις μουσταρδες , τις φακες και τις υποσχεσεις και γυριζω στην Λαμπρινη.
« Σιδερωσε μου ενα πουκαμισο. Θα παω να δω τον αρχηγο της αστυνομιας το πρωι»
Εκεινη σηκωνεται και καταλαβαινει οτι πρεπει να ξεχασει το διατροφικο μου ατοπυμα γιατι τα πραγματα εχουν σοβαρεψει αποτομα.
Μπαινω στο μπανιο και ριχνω καυτο νερο. Ο χωρος απο τους ιδρατμους εχει γινει σαν μαντειο στην αρχαια Ελλαδα που εκανε τα «κολπα» της η Πυθια. Το μονο που μου ελειπε για να βγαλω κι εγω εναν χρησμο για ολα αυτα που εχουν συμβει , ειναι να μασησω καποιο φυλλο δαφνης και να μαστουρωσω. Αραγε να εχει περισεψει καμια δαφνη , μεσα στις φακες της «κυρα Λαμπρινης?»..............

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ............

ουυυυυυυυυυ
αποκτάει νόημα μετά το αεροπορικό δυστήχημα
Συνέχα Αντώνης.

Η τηλεοραση παιζει στην διαπασον για να μπορω να ακουω την ωρα που ντυνομαι στην κρεβατοκαμαρα , τα ρεπορταζ για τα χθεσινοβραδυνα γεγονοτα. Στο κεντρικο παραθυρο ειναι ο παρουσιαστης του δελτιου , στο δεξι ειναι ο ανταποκριτης απο το Λονδινο και στο αριστερο ειναι μια συμπαθεστατη ξανθια δημοσιογραφος στημενη εξω απο το σχολειο του θυματος. Ο «Λονδρεζος» δεν εχει να μας πει και παρα πολλα πραγραματα εκτος απο αυτα που ηδη γνωριζα περι ταξιδιου αναψυχης σε συνδιασμο με καποια επαγγελματικα. Το μοναδικο νεο στοιχειο που μου «κερασε» ο ευσωμος και χαμογελαστος κυριος του καναλιου , ειναι πως και πριν μια βδομαδα βρισκοταν στο Λονδινο ο Βασιλοπουλος συνοδευομενος οχι απο την γυναικα του αλλα απο καποια αγνωστη ξανθια αλλοδαπη κυρια.
»Καλα , τωρα που μπορουν να αλωνισουν ανενοχλητοι , σκεφτηκα , θα τον βγαλουν πηδηκουλα τον συγχωρεμενο«
Οχι πως δεν ηταν μπερμπαντης. Δεν ηταν λιγες οι φορες που το ονομα του ειχε απασχολησει τα μεσημεριανα κουτσομπολαδικα. Αλλα παντα μενανε σε φημες και εικασιες. Οπου βεβαια υπαρχει καπνος υπαρχει και φωτια , οπως λεει και ο σοφος λαος μας. Αλλα οταν φοβασαι την φωτια που μπορει να σου πεταξει ενας τοσο ισχυρος ανδρας σαν τον Βασιλοπουλο , απλα κανεις επιφανειακες αποκαλυψεις. Τωρα ομως , θα μπορουσαν να πουν και να γραψουν οτι θελουν , χωρις να φοβουνται τυχον μηνυσεις για συκοφαντικες δυσφημησεις.
Την σκυταλη εχει παρει η δημοσιογραφος απο το λυκειο Κηφισιας , η οποια εχει διπλα της εναν συμμαθητη του Γιωργου.
«Τι παιδι ηταν ο Γιωργος θα μας πεις?»
«Ο Γιωργος ηταν συνεσταλμενος , ευγενικος , τυπος που λατρευε τα σπορ και τα κοριτσια»
«Ξερεις αν ειχε εχθρες με κανεναν?»
«Τι εχθρες να ειχε μωρη γλαστρα , ακουω την Λαμπρινη να φωναζει μεσα απο την κουζινα. Δεκαεπτα χρονων παιδι ηταν. Μπουμπουκι!»
«Οχι , δεν ειχε. Δεν μπορουσες να ειχες διαφορες με τον Γιωργο» , απανταει ο συμμαθητης του , για να ερθει και να δικαιωθει η αποψη της γυναικας μου.
Η δημοσιογραφος κοιταζει γυρω της και σχεδον τραβαει απο το μπρατσο μια καθηγητρια του σχολειου και την φερνει κοντα της.
«Θα μας πειτε δυο λογια για τον Γιωργο Βασιλοπουλο?»
«Τι να σας πω , ειμαστε συντετριμενοι ολοι στο σχολειο. Ο Γιωργος ηταν ενα διαμαντι , που εσβησε η λαμψη του πολυ γρηγορα. Καλος μαθητης , ευγενικος , παντα προθυμος να βοηθησει στα “κοινα” του σχολειου».
«Τους γονεις του Γιωργου τους ξερατε , τους ειχατε δει ποτε και να εχετε μιλησει? Φανταζομαι πως εχετε ακουσει για το τραγικο δυστηχημα στο Λονδινο?»
«Ναι το ακουσα και πραγματικα σοκαριστικα. Ειναι πραγματικη ειρωνια αυτο που συναιβει χθες το βραδυ. Οχι δεν τους ηξερα. Αν και ημουν εγω που εδινε τους βαθμους των παιδιων στους γονεις τους , δεν ειχαν ερθει ποτε αυτοπροσωπως. Παντα τους εδινα σε μια ξανθια αλλοδαπη κυρια. Ξερετε , ολοι οι πλουσιοι εχουν ιδιοτροπιες και υπηρετικο προσωπικο. Αλλα με το που τους επαιρναν στα χερια τους , με επαιρναν τηλεφωνο να με ρωτησουν για την προοδο του γιου τους».
Αυτο και αν ειναι ενδιαφερον , ειναι η δευτερη φορα μεσα σε εικοσι λεπτα , που συνανταω αυτην την ξανθια – αλλοδαπη γυναικα. Αν ειναι η ιδια με την γυναικα του Λονδινου , πρεπει να την βρουμε οσο πιο γρηγορα γινεται. Παιρνω τηλεφωνο τον Δεληγιαννη και του λεω να ξεκινησει ερευνες για την αγνωστη αλλοδαπη. Τον ενημερωνω οτι θα παω πρωτα απο τον Καρρα τον Ιατροδικαστη , να δω το πορισμα που εβγαλε για τον θανατο του μικρου και μετα θα προσπαθησω να δω τον Ρωμιοπουλο , τον αρχηγο τους εγκληματολογικου.
Με τον Ρωμιοπουλο συνεργαζομαστε τα τρια τελευταια χρονια. Ηταν διοικητης στην Θεσσαλονικη και τον κατεβασαν στην Αθηνα για να τον βαλουν στο εγκληματολογικο. «Ολιγον απο χεστη» θα τον χαρακτηριζα , γιατι καθε φορα που θα μπορουσε να βρισκετε on the field που λενε και οι αμερκανοι , παντα τυχαινε να εχει ραντεβου με καποιο υψηλα ισταμενο προσωπο. Γνωριζει σχεδον ολους τους πολιτικους , ανεξαρτητως κομματικης προτιμησης , και τα εχει σχεδον με ολους καλα. Ειναι και ενας απο τους βασικους λογους που τον εχω απο κοντα και παω με τα νερα του χωρις να φερνω και πολλες αντιρησεις σε καποια πραγματα που διαφωνω μαζι του. Γιατι με τις πολιτικες ακρες που εχει ,«εκει που οι αλλοι κολλανε , ο Ρωμιοπουλος συνεχιζει ». Κατι σαν το αρκουδακι της Duracell.
Το καναλι εχει παει στα γραφεια που στεγαζεται η δυναστεια του Βασιλοπουλου , και κανει βολτες στους οροφους μιλωντας για την ιστορια του μεγαλοεπιχειρηματια. Δεν με ενδιαφερει καθολου το θεμα. Κοιταζω το ρολοϊ και βλεπω οτι εχω αργησει και μαλιστα αρκετα. Θα φυγει απο το νεκροτομειο ο Καρρας και θα βλαστημαω. Θελω οποσδηποτε , πριν μιλησω στον Ρωμιοπουλο , να ξερω το πορισμα του θανατου του νεαρου Βασιλοπουλου.
Αρπαζω τα κλειδια πανω απο το πασο της κουζινας και φευγω σαν κυνηγημενος. Πισω μου ακουω την φωνη της Λαμπρινης να με ρωταει αν θα γυρισω το μεσημερι για φαϊ. Θα την παρω απο το γραφειο σκεφτομαι , και μπαινω στο αυτοκινητο.
Ειναι Δευτερα , αρχες Μαϊου και οι πρωτες δυνατες ζεστες ειχαν αρχισει να ζοριζουν την Αθηνα. Η ωρα ειχε φτασει εννια παρα τεταρτο και η κινηση στον δρομο ηταν ανυποφορη. Βγαινοντας στην Βουλιαγμενης , μια τεραστια σαραντοπαδαρουσα απο αυτοκινητα απλωνοταν μπροστα μου. «Τον πουλο , θα αργησω σιγουρα ετσι οπως το κοβω».
Το αγχος της καθυστερησης , η ζεστη αλλα και η κινηση στον δρομο , με ειχαν γεμισει νευρα.
Διπλα μου ακριβως , σταματαει ενα κοκκινο τρακαρισμενο αυτοκινητο , που το οδηγει ενας παππους. Ηταν γυρω στα 65 και το τιμονι το ειχε αγκαλιασει , λες και ηταν η καλυτερη ερωμενη του κοσμου. Μια ερωμενη , που αν κρινεις απο τα τρακαρισματα που ειχε στο σωμα της , θα ελεγες πως ολα αυτα τα χρονια , ο παππους πρεπει να ηταν αρρωστημενα ζηλιαρης. Δεν ειχε αφησει ουτε εκατοστο ατρακαριστο. Λες και καθε μερα , την επιανε με αλλον εραστη και πανω της ξεσπουσε την ζηλια του.
«Τι το θελει το τιμονι στην ηλικια του ? Δημοσιος κινδυνος ειναι γαμωτο. Ασε που για να περασει το φαναρι , θα πρεπει ολοι εμεις που ειμαστε δεξια κι αριστερα να κανουμε ταμα στην Παναγια της Τηνου , για να μην μας τρακαρει».
 Ο χρονος περναγε γρηγορα και ο παππους ειχε δημιουργησει τελικα κυκλοφοριακη συμφοριση , γιατι μαλλον τον παρατησε η ερωμενη του στην μεση του δρομου. Αν ο καπνος αυτος που φαινοταν να βγαινει απο την μηχανη , δεν ηταν σημαδι αγανακτησης για τα τοσα χρονια ζηλιας του παππου , τοτε σιγουρα ηταν προβλημα της μηχανης.
«Σκατα! Μας την εκανε τελικα. Και μαλλον θα αργησω περισσοτερο απο οτι φανταζομουν». Η πιεση μου πρεπει να ανεβηκε στα κοκκινα μολις ειδα το κομφουζιο που ειχε προκαλεσει ο «ζηλιαρης» γερος. Τελικα , δεν ηταν το στροφομετρο αυτο που θα επιανε κοκκινα για να προλαβω το ραντεβου , αλλα η πιεση μου. Απο την μια ηθελα να φωναξω στον γερο «παρτα ρε αρρωστε για να δεις τι παθαινεις με τις ζηλιες σου» και απο την αλλην εψαχνα να βρω περασμα για να βγω απο τον κυκλοφοριακο κυκεωνα που ειχα μπλεξει. Στριβω δεξια και αποφασιζω να παω απο Περιφερειακο , γνωριζοντας βεβαια οτι στον Καρεα μπορει να «φαω τρελλη κινηση»!
Επρεπε να παρω τον Καρρα και να του πω οτι θα αργησω.
«Πετρο , Αλκης εδω. Εχεις βγαλει γνωματευση για τον Βασιλοπουλο?»
«Δεν θα ερθεις απο ΄δω?»
«Θα με περιμενεις ? Εχω μπλεξει στην κινηση». Ποτε δεν καταλαβα γιατι οταν υπαρχει κυκλοφοριακη συμφορηση , εμεις λεμε οτι εχει κινηση. Αφου δεν κινειται κανενας, Μονο κατι μουτζες μπορει να δεις να κινουνται δεξια κι αριστερα.
« Ναι , θα σε περιμενω γιατι θελω να μιλησουμε απο κοντα. Εχει ενδιαφερον αυτο που βρηκα».

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ...........

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΣΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΕΠΙΣΟΔΙΟ........

------------------------------------------------------------------------------------------------------
η φωνη της Λαμπρινης εχασε ξαφνικα την σπιρταδα της. Σαν να μην μπορουσε να αρθρωσει αυτο που ηθελε να πει.
«Τι σου ειπε Λαμπρινη , ποια ηταν?»
«Λουκα , μου ειπε οτι ηταν........ η Ευγενια Βασιλοπουλου»!!!!!!!
Ωραια , σκεφτηκα , τωρα ανοιξα παρτιδες και με τον «αλλον κοσμο».
-------------------------------------------------------------------------------------------------------

και???αντε ανυπομονουμε....

μπρρρρρ.ωραιο ειναι.keep going που λενε και οι βαρβαροι.

Αργυρουπολη – Γουδι , οπου ειναι τα εργαστηρια των ιατροδικαστικων ερευνων, ειναι με το αυτοκινητο περιπου 15 λεπτα. Υπο κανονικες συνθηκες βεβαια. Γιατι σημερα , μονο κανονικες δεν ειναι οι συνθηκες που επικρατουν στους δρομους. Στο υψος του Καρεα , αυτο που φοβομουνα το ζουσα...... ειμαστε πλεον τελειως ακινητοποιημενοι. Βαζω το ραδιοφωνο να ακουσω καμια ειδηση , μπας και ξεχαστω. Πρωτη ειδηση ηταν βεβαια ο Βασιλοπουλος. Υπηρχε καλεσμενος στον ραδιοφωνικο σταθμο , οικογενειακος φιλος, που μιλαγε για την αδικοχαμενη οικογενεια , το επιχηρηματικο μυαλο του Λεωνιδα Βασιλοπουλου , την αγαπη που ειχαν και οι δυο γονεις στον μοναχοπαιδι τους αλλα και το φιλανθρωπικο τους εργο. Ποτε δεν ημουν fan των μελοδραματων. Αλλαζω τον σταθμο και πεφτω πανω σε μια διαφημηση τηλεοπτικου καναλιου που προαναγγελει την παρουσια της Φωτεινης Λυμπεροπουλου στο απογευματινο talk show. Μου σηκωνεται η τριχα καγκελο και μονο στην ιδεα οτι η μοναδικη μας μαρτυρας θα μιλησει πρωτα στην τηλεοραση και μετα σε μας. Παιρνω τον Δεληγιαννη τηλεφωνο και του λεω να «παγωσει» για λιγες ωρες την ερευνα για την αγνωστη αλλοδαπη και να παει να φερει στο γραφειο την Λυμπεροπουλου. Θα μιλαγα με τον Καρρα και αμεσως μετα θα πηγαινα στο γραφειο να μιλησω με τον Αρχηγο και μετα με την νεαρη..
Στριβω αριστερα στο φαναρι και κατευθυνομαι προς Καισαριανη. Μπαινω μεσα απο την Πανεπιστημιουπολη για να κοψω δρομο και στο τελος της ΦΕΠΑ κανω δεξια στην Ουλωφ Παλμε.Στο φαναρι των Ιλισσιων , χτυπαει το κινητο. Ηταν η Λαμπρινη και ημουν σχεδον σιγουρος οτι θα ηθελε να με ρωτησει τι φαϊ να μαγειρεψει για το μεσημερι.
«Λουκα , εγω ειμαι.»
Η φωνη της ομως ηταν γεματη αγωνια κατι που με εκανε να αποριψω το σεναριο περι ενημερωσης για το μεσημεριανο φαγητο.
«Πες γρηγορα γιατι μολις παρκαρα εξω απο το νεκροτομειο Αθηνων και εχω στησει τον Καρρα».
«Μολις εκλεισα ενα πολυ περιεργο τηλεφωνημα.»
«Λεγε , γιατι δεν εχω πολυ χρονο.»
Η Λαμπρινη αρχισε την εξιστορηση με γοργους ρυθμους και λιγες « περιτες λεπτομερειες» βεβαια , για να μην χρειαστει να αναλωθουμε και στο τι θα φαμε σημερα.
«Ημουν στην κουζινα και εφτιαχνα το αγαπημενο σου φαγητο , τας κεμπαμπ , και ακουσα το τηλεφωνο να χτυπαει. Το σηκωνω και ακουω μια γυναικια φωνη να ζηταει τον Υπαστυνομο Ορφανο. Της απανταω πως δεν εισαι εδω και αν θελει να αφησει καποιο μηνυμα. Και μου λεει οτι θα σε ξανακαλεσει η ιδια. Οταν την ρωτησα ποια ειναι .........» , η φωνη της Λαμπρινης εχασε ξαφνικα την σπιρταδα της. Σαν να μην μπορουσε να αρθρωσει αυτο που ηθελε να πει.
«Τι σου ειπε Λαμπρινη , ποια ηταν?»
«Λουκα , μου ειπε οτι ηταν........ η Ευγενια Βασιλοπουλου»!!!!!!!
Ωραια , σκεφτηκα , τωρα ανοιξα παρτιδες και με τον «αλλον κοσμο».
Καθησυχαζω την γυναικα μου οσο μπορουσα και κλεινουμε το τηλεφωνο. Κακογουστη φαρσα , προσπαθεια αποπροσανατολισμου απο την υποθεση , ή απλα αλλος ενας κομπος στον γορδιο δεσμο της ιστοριας?Αν η Ευγενια Βασιλοπουλου ειναι ζωντανη , τα πραγματα περιπλεκονται. Ποιο ηταν το δευτερο πτωμα που βρεθηκε απανθρακωμενο μεσα στο ιδιωτικο αεροπλανο του Βασιλοπουλου? Και που εχει εξαφανιστει απο προχτες , ενω ειχε ακουσει για τον θανατο του παιδιου της?
Στεκομαι σαν υπνοτισμενος εξω απο το γραφειο του Καρρα και κανω αυτες τις σκεψεις. Η υποθεση δεν εχει αρχισει καλα για εμας και δεν εχουμε και πολλα στοιχεια που να μπορουν να μας βοηθησουν. Και το κακο ειναι οτι οσο περνανε οι ωρες , τοσο πιο «μπερδεγουεϊ» που λενε και στο χωριο μου , γινεται. Νοιωθω ενα χερι στον ωμο μου να με σκουνταει και μια φωνη που με τραβαει απο τον κοσμο των σκεψεων και με προσγειωνει στην πραγματικοτητα. Και μαλιστα θα ηταν μια τελειως «ανωμαλη προσγειωση».
«Τα μισα της χιλιαδας ειναι πεντακοσια». Ηταν ο Καρρας , που με επιανε απο το μπρατσο και με οδηγουσε στο γραφειο του.
«Λουκα , με εκανες και εχασα ενα σημαντικο ραντεβου.»
«Με συγχωρεις , αλλα ειχα ενα πολυ περιεργο τηλεφωνημα και με εβαλε σε σκεψεις. Τι εχεις για μενα. Στο τηλεφωνο μου ειπες οτι εχεις κατι πολυ ενδιαφερον»
«Ναι , οντως. Λοιπον , ο Γιωργος Βασιλοπουλος δολοφονηθηκε με αιχμηρο αντικειμενο με χτυπημα που του καταφεραν , απο το υψος του λαιμου στην περιοχη του ωμου μεχρι την καρδια. Το χτυπημα ηταν εξαιρετικα ακριβες ωστε ο θανατος ηταν ακαριαιος».
«Μεχρι εδω καλα. Το bonus της ερευνας σου, θα μου το πεις?»
«Η δολοφονια του πιτσιρικα , δεν εγινε χθες το βραδυ. Την υπολογιζω γυρω στην Παρασκευη το μεσημερι προς απογευμα. Και για να σε προλαβω , περασα σημερα το πρωι απο το σπιτι και εξετασα το αιμα που βρεθηκε διπλα του με το αιμα του θυματος. Η «λιμνουλα» πανω στο κρεβατι του , ειναι απο καποιο ατυχο τετραποδο που απλα ηταν guest star στο σεναριο της ιστοριας μας.»
«Και που τον ειχαν 48 ωρες ρε Καρρα , στο ψυγειο?»
«Ακριβως. Το πιο πιθανο ειναι να τον ειχαν βαλει σε καποιο ψυγειο και να τον τοποθετησαν πανω στο κρεβατι του την Κυριακη το μεσημερι. Το αιμα το εχυσαν γυρω απο το πτωμα του λιγες ωρες πριν φτασει ο πρωτος ανθρωπος της αστυνομιας.»
«Και η Λυμπεροπουλου , πως βρεθηκε διπλα του και τι ρολο εχει στην ολη υποθεση?»
«Με ρωτας τωρα Λουκα και περιμενεις απαντησει απο εμενα?»
«Οχι ρε συ , απλα ειπα δυνατα την σκεψη μου. Αλλα αν εχεις καμια καλη ιδεα , ειμαι ανοιχτος να την ακουσω. Ειναι τοσο μπερδεμενη η ιστορια , που η οποιαδηποτε βοηθεια ειναι δεκτη.»
Ο Καρρας χαμογελασε και με χτυπησε φιλικα στην πλατη.
«Τι να σου πει ενας Ιατροδικαστης? Αυτα ειναι δικα σου χωραφια. Πρεπει να παω σε ενα ραντεβου.»
Βγαινω απο το γραφειο του και δεν ξερω απο που να ξεκινησω. Να παω να μιλησω στον Ρωμιοπουλο , να δω πρωτα την Λυμπεροπουλου , να ξεχυθω μαζι με τον Δεληγιαννη να βρουμε την αλλοδαπη ή να παω και να στησω καραουλι σπιτι , μπας και με ξαναπαρει η Βασιλοπουλου?
Τιποτα απο ολα αυτα , σκεφτομαι. Μπαινω στο αμαξι και κατευθυνομαι προς τον Πυργο των Αθηνων. Μπαινω σε ενα café , παιρνω μια εφημεριδα απο αυτες που ειχε το μαγαζι για τους πελατες του και παραγγελνω εναν διπλο ελληνικο σκετο. Αναβω ενα τσιγαρο και ρουφαω τον καπνο μεχρι να μην μπορω να τον τραβηξω αλλο προς τα κατω. Ανοιγω την εφημεριδα χωρις βεβαια να εχω την παραμικρη αμφιβολια για τι θα εχουν πρωτοσελιδο. Την ξεφυλλιζω γρηγορα χωρις να διαβαζω ουσιαστικα κανενα απο τα θεματα που περναγαν απο μπροστα μου.
Αφηνω την εφημεριδα και περνω τον Δεληγιαννη τηλεφωνο που ειχε ξεκινησει για το σπιτι της Λυμπεροπουλου. Του λεω να κανει αναστροφη και να γυρισει στο γραφειο. Ας ξαναξεκινησει να ψαχνει για την αλλοδαπη αλλα με διακριτικοτητα. Χωρις να κινησει τα βλεματα των καναλιων πανω μας και ειδικα αν την βρει , πανω στην μυστηριωδη γυναικα. Αν και ειχε απορια για την Λυμπεροπουλου , του ειπα πως θα του εξηγουσα απο κοντα. Το μονο που ηθελα οπωσδηποτε , μιας και θα ηταν στο γραφειο, ηταν να μου σιγουρεψει οτι θα συναντησω τον Ρωμιοπουλο.
Ειχα παρει την αποφαση μου. Αφου δεν ειχαμε σημαντικες «αφετηριες» στην ερευνα μας , θα αφηνα καποια απο τα γεγονοτα να ερθουν σε εμας. Ηδη ειχα μια κρουση το πρωι απο καποια που ισχυριζεται οτι ειναι η «αδικοχαμενη» Ευγενια Βασιλοπουλου. Γιατι να μην την ξαναεχω ή να μην εχω καποια αλλη?
Και βεβαια , ηθελα παρα πολυ να δω τι θα πει η Λυμπεροπουλου στην τηλεοραση. Ποια θα ειναι η σταση της στην υποθεση αλλα και τις αντιδρασεις που θα προκαλεσει με αυτην.
Βγαινω απο το café και κατευθυνομαι προς το Αρχηγειο. Το παιχνιδι μολις ξεκινησε..............


ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ.................................

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΣΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ


-------------------------------------------------------------------------------------------------
“ Ρε Αλκη , για την αλλοδαπη εψαχνα και οδηγηθηκα εδω. Η αγνωστη ξανθια αλλοδαπη , ηταν μετοχος του καναλιου. Απογονη μεγαλης και πλουσιας οικογενειας και ενας απο τους μεγαλυτερους μετοχους του free chanel. Ενας απο τους μετοχους , το εκμηστηρευτικε εμπιστευτικα στην παρουσιαστρια του βραδυνου δελτιου και θα το βγαλουν πρωτη ειδηση στο δελτιο των οχτω. Helen York λεγοταν και ζουσε μονιμα στο Λονδινο. Οι φημες λενε οτι ξεπλενε μαυρο χρημα.........
-------------------------------------------------------------------------------------------------

«Βλεπεις Γιαννακη αυτό το μεγαλο κτιριο? Είναι η Αστυνομικη Διευθυνση Αθηνων. Εδώ μεσα φαιρνουν τους κακους ανθρωπους.»
«Αυτος ο μεγαλος γυαλινος γιγαντας είναι η Αστυνομια μαμα?»
Στα ματια του μικρου Γιαννακη , το κτιριο της ΓΑΔΑ φαινοταν σαν ενας τεραστιος γυαλινος γιγαντας.
Εχουν περασει καπου 6 μηνες από τοτε που ακουσα την συνομιλια αυτή , αλλα από εκεινη την μερα οποτε περναω την πορτα της εισοδου , παντα σκεφτομαι ότι μπαινω μεσα σε έναν γιγαντα. Σε έναν γιγαντα που στεκει εκει , στο δρομο της Λεωφορου Αλεξανδρας , παντα ετοιμος για να «μαγκωσει με τις δαγκανες του» τους «κακους ανθρωπους» του μικρου Γιαννακη. Αλλα για να τους πιασει , πρεπει να τους ξερει πρωτα και καποιος θα πρεπει να του δωσει την εντολη «αφυπνισης» για να ξεκινησει. Για τους δικους μου κακους ,της υποθεσης Βασιλοπουλου , αυτος ο καποιος που θα «ξυπνησει» το θηριο , ειμαι εγω. Όμως εγω προς το παρον , δεν εχω την παραμικρη ιδεα προς τα πού να τον στειλω!!!!!
Παιρνω το ασανσερ και κατευθυνομαι για το γραφειο του Ρωμιοπουλου. Παντα για να ανεβω στον οροφο που είναι το εγκληματολογικο παιρνω το ασανσερ. Αλλα για να κατεβω στο ισογειο , χρησημοποιω τις σκαλες. Είναι μια συνηθεια που την εχω εδώ και μια πενταετια. Με αυτό τον τροπο , νομιζω ότι καιω τις θερμιδες που παιρνω από το σαντουιτς με την γαλοπουλα και την μαγιονεζα που τρωω κάθε φορα όταν ειμαι στο γραφειο , μαζι με έναν διπλο ελληνικο καφε και κανα δυο τσιγαρα.
« Καλημερα κυριε Ορφανε. Μολις πριν κανα πενταλεπτο , με πηρε ο Δεληγιαννης και μου ειπε πως θα παει στο αεροδρομιο για να ξεκινησει την ερευνα από εκει , για αυτό που του ζητησατε. Και για να μην το ξεχασω , πηρε η γυναικα σας τηλεφωνο και μου ειπε να την παρετε γιατι δεν της ειπατε λεει , τι ωρα θα γυρισετε»/
Η Λαμπρινη , εχει την απιστευτη ικανοτητα καποιες φορες , να με βγαζει από τα ρουχα μου με μια της και μονο κινηση. Αφου ξερει σε τι φουρτουνες εχουμε μπλεξει , εκεινη με παιρνει τηλεφωνο στο γραφειο για να μαθει τι ωρα θα γυρισω. Αν και ειμαι σιγουρος ότι θα θελει να μου υπενθυμισει , πως μου μαγειρεψε τας και μπαμπ , μηπως και δεν το ακουσα στην τελευταια μας τηλεφωνικη επικοινωνια.
«Καλημερα Αννα , σε παρακαλω πολύ , αν ξαναπαρει η συζηγος μου , να της πεις πως ειμαι σε συσκεψη με τον Ρωμιοπουλο και θα την καλεσω εγω. Και να της δωσεις να καταλαβει πως αν δεν συντρεχει σοβαρος λογος , να μην με παρει ουτε στο κινητο. Παρε και τον Δεληγιαννη και πες του πως θα επικοινωνησω εγω μαζι του.»
Η Αννα είναι μαζι μας εδώ και μια διετια , αλλα είναι ότι καλυτερο εχει περασει , για την θεση της γραμματεας , από το γραφειο του Ρωμιοπουλου. Ευχαριστως χαρακτηρας , φιλικη με ολους και κυριως χαμογελαστη. Καμια σχεση με την προηγουμενη του γραμματεα. Ένα «Μαμουθ» γυρω στα εκατο κιλα και ισως και κατι ψιλα , με κατι ποδια σαν του Βαμβακουλα και ένα μουστακι που σιγουρα το ξυριζε κάθε δευτερη ή τριτη μερα! Η Αννα λοιπον , σε σχεση με το Μαμουθ , είναι βγαλμενη από περιοδικο του modeling!
Ανοιγω την πορτα του Ρωμιοπουλου και τον πετυχαινω στο τηλεφωνο. Μιλαει με τον Γενικο Διευθυντη της Αστυνομιας και στο προσωπο του είναι ζωγραφισμενος ο πανικος.
Κλεινει το τηλεφωνο και γυρναει προς το μερος μου.
«Πρεπει να βρουμε καποιο στοιχειο για την υποθεση Βασιλοπουλου μεχρι το βραδυ γιατι δεν μας βλεπω καλα στις θεσεις μας. Ο Γενικος ειναι απογοητευμενος που δεν εχουμε ουτε ένα αξιολογο στοιχειο ακομα.»
«Εχουμε , του λεω εγω. Αλλα όχι ένα. Μισο !!!»
«Ορφανε , λεγε τι εχουμε και ασε τους γριφους για καποια άλλη στιγμη.»
Ξεκιναω να του περιγραφω με κάθε λεπτομερεια ότι εκανα από το πρωι αλλα κυριως ότι εμαθα από τον Καρρα.
«Δηλαδη Ορφανε , το αιμα δεν ηταν του νεαρου Βασιλοπουλου»!
Όταν ο Ρωμιοπουλος με ρωταει ή μου λεει κατι για να το επιβεβαιωσει ενώ του το εχω πει πριν από μερικα δευτερολεπτα , αισθανομαι σαν πρωταγωνιστης σε καθημερινη αστυνομικη σαπουνοπερα , οπου οι διαλογοι επαναλαμβανονται για να γεμισει το επεισοδιο.
Προσπερναω την μεγαλειωδη ανακαλυψη που εκανε περι αιματος και ετοιμαζομαι να του πω ότι ψαχνουμε να βρουμε την μυστηριωδη γυναικα , όταν χτυπαει το κινητο μου και μου βγαζει στην οθονη την λεξη «αποκρυψη αριθμου». Είναι αυτο το “ηλιθιο μηνυμα” που σου βγαινει και μου δημιουργει την τρελη επιθυμια να μην το σηκωσω. Αν δεν γουσταρεις ρε μεγαλε να μου δειξεις απο πριν ποιος εισαι , τοτε να μην με παιρνεις τηλεφωνο , σκεφτομαι καθε φορα που βλεπω αυτο το “αποκρυψη”!!!
Σηκωνω το τηλεφωνο με τα χιλια ζορια και αποφασισμενος να το κλεισω οσο πιο γρηγορα μπορω , για να ξαναγυρισω στην κουβεντα μου με τον Καρρα. Αυτη ηταν η προταιρειτητα μου εκεινη την στιγμη.
“Υπαστυνομος Ορφανος” , απανταω με οσο πιο σοβαρο υφος για να δειξω ενοχλημενος απο το “αποκρυψη” αλλα και βιαστικος για να μπορεσω να το κλεισω γρηγορα.
“Κυριε Υπαστυνομε καλη σας μερα”. Μια γυναικεια φωνη με χαιρετησε απο την αλλη ακρη της γραμμης. Εδειχνε κουρασμενη , συντετριμενη και εμφανως καταβεβλημενη. Πριν προλαβω να ρωτησω οτιδηποτε , συνεχισε “ειμαι η Ευγενια Βασιλοπουλου. Σας περιμενω σε τρεις ωρες , στην Πλατεια Καρυτση στο κεντρο της Αθηνας. Θα φοραω ενα μεγαλο κρεμ καπελο για να με γνωρισετε αν και θα σας γνωρισω εγω. Σε τρεις ωρες κυριε Υπαστυνομε”.
Πριν προλαβω να αρθρωσω εστω και ενα “πως” ή ενα “μισο λεπτο” η φωνη χαθηκε και η κληση τερματιστηκε.
Γυρισα στον Ρωμιοπουλο. “Ηταν η Ευγενια Βασιλοππουλου” , του ειπα , “ εχω ραντεβου μαζι της σε τρεις ωρες στο κεντρο της Αθηνας”.
Ο Ρωμιοπουλος εδειξε ψυχραιμος και μου ζητησε να συνεχισω την αναλυση των λιγων στοιχειων που ειχαμε στα χερια μας. Με το που τελειωσα , μου υπενθυμισε την απαιτηση του Γενικου και με αποχαιρετησε για ενα meeting που ειχε.
Βγηκα απο το γραφειο του και καθησα εξω , στο δικο μου γραφειο για να μπορεσω να βαλω μια ταξη στις αναρχες σκεψεις που εκανα για την υποθεση. Ζητησα απο την Αννα να μου παραγγειλει εναν διπλο ελληνικο και να μου φερει και ενα πακετο τσιγαρα. Τα λιονταρια απο την βιλα του Βασιλοπουλου εκανα παλι την εμφανιση τους μεσα στο μυαλο μου. Αυτη τη φορα ειχαν ανθρωπομορφη φιγουρα και ηταν σαν να με κοροϊδευαν. Δεν ειχα ουτε ενα στοιχειο και ο Ρωμιοπουλος μαζι με τον Γενικο ηταν ετοιμοι να με βαλουν στην αρενα μαζι τους και να με κατασπαραξουν. Ηδη τα εβλεπα να πετανε εξω τα νυχια τους ενω τα δοντια τους προτεινονταν μπροστα μου κοφτερα και θανατηφορα!
Ο χτυπος του τηλεφωνου και η γλυκια φωνη της Αννας διεκοψαν τις σκεψεις μου.
“ Ναι ναι , εχει βγει απο το γραφειο του Αρχηγου. Εδω ειναι Λουκα , μισο λεπτο σου τον δινω”.
Ηταν ο Δεληγιαννης......
“Ελα Λουκα πες μου”
“ Αλκη , ειμαι στο καναλι που θα δωσει συνεντευξη η Λυμπεροπουλου το απογευμα. Η συνεντευξη ειναι ποργραμματισμενη για τις πεντεμιση το απογευμα και ολοι εδω πιστευουν οτι θα κανει ρεκορ θεαματικοτητας.....”
“Μα τι παπαριες μου αραδειαζεις ρε Δεληγιαννη , τον διακοπτω αποτομα , τι με νοιαζει αν θα κανει ρεκορ τηλεθεασης? Εγω σου ειπα να ψαξεις για την αλλοδαπη.
Τι δουλεια εχεις στο καναλι και στα ιχνη της Λυμπεροπουλου?”
“ Ρε Αλκη , για την αλλοδαπη εψαχνα και οδηγηθηκα εδω. Η αγνωστη ξανθια αλλοδαπη , ηταν μετοχος του καναλιου. Απογονη μεγαλης και πλουσιας οικογενειας και ενας απο τους μεγαλυτερους μετοχους του free chanel. Ενας απο τους μετοχους , το εκμηστηρευτικε εμπιστευτικα στην παρουσιαστρια του βραδυνου δελτιου και θα το βγαλουν πρωτη ειδηση στο δελτιο των οχτω. Helen York λεγοταν και ζουσε μονιμα στο Λονδινο. Οι φημες λενε οτι ξεπλενε μαυρο χρημα μεσω του καναλιου εδω στην Ελλαδα. Απο ποιες δραστηριοτητες δεν εχω μαθει , αλλα ειναι μια αρχη. Το μονο που εμαθα ειναι οτι ηταν στενη φιλη των Βασιλοπουλεων και τον τελευταιο καιρο εκανε αρκετες δουλειες με τον Βασιλοπουλο. Παντα βεβαια μεσω τις αντιπροσωπειας αυτοκινητων.”
“Μπραβο ρε Λουκα. Σε ποση ωρα μπορεις να εισαι στο γραφειο?” , τον ρωτησα.
“Σε καμια ωρα θα ειμαι εκει” , μου λεει.
“Ελα σε περιμενω , για να παμε σε μια συναντηση που εχουμε στο κεντρο”. Δεν ηθελα να του πω απο το τηλεφωνο για την Βασιλοπουλου. Αφου θα τον εβλεπα , θα του τα ελεγα απο κοντα

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ..................

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΣΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ

-------------------------------------------------------------------------------------------
.....ειδαμε κοσμο μαζεμενο γεματο απογνωση και φοβο. Ειχε κανει εναν κυκλο γυρω απο κατι που δεν μπορουσαμε να διακρινουμε. Κοιταχτηκαμε με τον Δεληγιαννη και χωρις να πουμε λεξη ξεκινησαμε να τρεχουμε σαν τους κατοσταρηδες σπριντερς λες και ακουσαμε τον κροτο απο το πιστολι του αφετη που σημανε την εναρξη της κουρσας.
-------------------------------------------------------------------------------------------

Αναψα ενα τσιγαρο και ρουφηξα τον καπνο οσο πιο βαθια γινοταν για να ηρεμησω και να σκεφτω. Ειχαμε μια αρχη τουλαχιστον. Θα μπορουσαμε να ξεκινησουμε απο καπου. Πρωτα θα πηγαιναμε να δουμε την Βασιλοπουλου και να μαθουμε οσες περισοτερες λεπτομερειες γινεται για την York. Αν ηξερε για τις δουλειες που ειχε με τον αντρα της , θα ηταν ακομα μεγαλυτερη βοηθεια για εμας. Κατοπιν θα πηγαιναμε απο το καναλι για να διασταυρωσουμε τις πληροφοριες και να αντλισουμε οτι νεο στοιχειο μπορεσουμε απο τους μετοχους του free chanel.Αυτο βεβαια χρονικα μας εβγαινε μετα την συνεντευξη της Λυμπεροπουλου , πραγμα που μας βολευε γιατι οι μετοχοι θα βρισκονται στον εβδομο ουρανο απο την μεγαλη επιτυχια τους της “αποκλειστικης συνεντευξης Λυμπροπουλου”. Θα τους πετυχουμε με “λυμενη γλωσσα”! Και μετα βλεπουμε.... Αναλογα με τα στοιχεια θα πραξουμε αναλογως. Ειχα αποφασισει μετα τις νεες πληροφοριες που μου εδωσε ο Δεληγιαννης , πως θα το παμε βημα βημα , μιας και δεν εχουμε καποιο πολυ δυνατο και ξεκαθαρο στοιχειο.
“Πες στον Δεληγιαννη οτι θα τον περιμενω διπλα στο cafe” , λεω στην Αννα και κλεινω πισω μου την πορτα.
Ηθελα πιο πολυ να παρω αερα , παρα να παω να πιω εναν δευτερο καφε. Ο καφες που πινουμε στην Υπηρεσια ειναι αρκετα δυνατος για να μπορεσει το στομαχι μου να αντεξει εναν δευτερο σερι καφε. Θα μου καθοταν τοσο βαρυς στο , οσο βαριες μου καθονται και οι φακες της Λαμπρινης.
“Ω ρε πουστη μου. Πρεπει να ενημερωσω την Λαμπρινη οτι δεν θα φαω το μεσημερι σπιτι. Και μου ειπε πως εχει κανει τας κεμπαμπ. Ποιος την ακουει την γκρινια της τωρα.....”
Κλεινω το τηλεφωνο και ακομα βουιζουν τα αυτια μου απο την μουρμουρα της. Δεν εχει κι αδικο βεβαια. Στα 7 χρονια που ειμαστε παντρεμενοι δεν ειναι και λιγες οι φορες που εκεινη μαγειρευει κι εγω την βγαζω με ενα σαντουϊτς στα ορθια ή με καφεδες μονο.
Καθομαι στο cafe και εχω “φατσα φορα” την τηλεοραση που παιζει ενα απο τα γνωστα πλεον σε ολους μας “πρωιναδικα”. Τι μοδα κι αυτη!!! Τα τελευταια εικοσι χρονια περιπου , δεν υπαρχει καναλι που να μην εχει στο προγραμμα του καποιο πρωιναδικο.
Παραγγελνω στον σερβιτορο ενα τσαι και του ζηταω να βαλει το free chanel. “Κοιτα να δεις που θα αρχισω να παρακολουθω τηλεοραση πρωι πρωι σκεφτηκα , και θα αρχισω να σχολιαζω τα δρομενα της πρωινης ζωνης με την Λαμπρινη”.
Το προγραμμα διακοπτετε για διαφημησεις και πεφτουν τρεϊλερ για την “γνωστη” συνεντευξη αλλα και για μια αποκλειστικη ειδηση σοκ στο βραδυνο δελτιο των οχτω.
“Αυτα τα ξερουμε” σκεφτηκα και καταπινω μια γουλια απο το αφεψημα μου.
Κανα εικοσαλεπτο μετα την αφιξη μου στο cafe , ηρθε ο Δεληγιαννης για να με παρει να παμε στο ραντεβου μας.
“Το μπλοκακι σου το εχεις μαζι?” , τον ρωτησα.
Η απαντηση του ηταν θετικη , οπως παντα αλλωστε και ξεκινησαμε για την πλατεια Καρυτση. Μπηκαμε στο Μετρο με κατευθυνση το Πανεπιστημιο και απο εκει θα πηγαιναμε με τα ποδια στο τοπο συναντησης.
Στην διαδρομη του ειπα ολα οσα ειχαν γινει μεσα στην ημερα και φτιαχναμε ενα πλανο για το πως θα πιεσουμε την Βασιλοπουλου ωστε να της αποσπασουμε οσα πιο πολλα μπορουσαμε. Επρεπε να ειμαστε διακριτικοι και ψυχραιμοι. Η γυναικα ειχε χασει εναν γιο πριν λιγες ωρες!
Φτανοντας στην Πλατεια Καρυτση , ειδαμε κοσμο μαζεμενο γεματο απογνωση και φοβο. Ειχε κανει εναν κυκλο γυρω απο κατι που δεν μπορουσαμε να διακρινουμε. Κοιταχτηκαμε με τον Δεληγιαννη και χωρις να πουμε λεξη ξεκινησαμε να τρεχουμε σαν τους κατοσταρηδες σπριντερς λες και ακουσαμε τον κροτο απο το πιστολι του αφετη που σημανε την εναρξη της κουρσας.
Πλησιασαμε το πληθος και ανοιξαμε δρομο για να περασουμε. Μπροστα μας βρισκοταν ξαπλωμενη μια γυναικα , γυρω στα πενηντα , μεσα σε μια λιμνη απο αιμα. Δεν την αναγνωρισε κανενας απο τους δυο μας. Δεν την ξεραμε,......
Κοιταξα δεξια κι αριστερα μπας και δω κανεναν να τρεχει , με την ελπιδα να ειναι υποπτος. Ουδεις..... Και τοτε το ματι μου επεσε πισω απο το παγκακι , εκει που ηταν το αψυχο σωμα της ατυχης γυναικας. Κατω , στα πλακακια της Πλατειας , ανεμιζε ενα μεγαλο κρεμ καπελο. Ηταν η Ευγενια Βασιλοπουλου!!!!
Εσκυψα να πιασω τον σφυγμο της. Μια κινηση που την βλεπουμε να την κανουν και στις ταινιες “πολλοι συναδερφοι μου” αλλα δεν ειναι τιποτα αλλο απο μια μηχανικη κινηση για να επιβαιβεωσει ο πρωταγωνιστης το θανατο του θυματος. Και βεβαια παντα το αποτελεσμα ειναι το ιδιο. Δεν υπαρχει σφυγμος!!!! Σημερα τελικα , στις τεσσερις το μεσημερι στην Πλατεια Καρυτση, χαθηκε και το τελευταιο μελος της οικογενειας Βασιλοπουλου!!!!
Λιγο πριν σηκωθω , το ματι μου επεσε στο δεξι χερι της. Ηταν κλειστο και κρατουσε σφιχτα στην χουφτα της κατι. Το ανοιξα για να δω τι ειναι. Ηταν ενα χαρτακι , τσαλακωμενο και με καποιες κηλιδες αιμα επανω του. Το πηρα στα χερια μου και πηγαινοντας προς τον Δεληγιαννη που ειχε ηδη ενημερωσει ενα ασθενοφορο για να ερθει στον τοπο του εγκληματος , το ανοιξα.

“free chanel corporation”
“York s.a. company”
Τατοϊου 112 , δευτερο υπογειο τεταρτη πορτα δεξια.

Γυρισα πισω στο θυμα και της εκλεισα τα ματια.
Η Βασιλοπουλου ηταν ο αφετης τελικα και το πτωμα της μαζι με το χαρτακι ηταν το εναρκτηριο σφυριγμα για την εναρξη του αγωνα!
Πλησιασα τον Δελιγιαννη και του εδωσα το χαρτακι με προσοχη , σαν να του εδινα την σκυταλη μεσα σε μια κουσρα τεσσερα επι εκατο.
“Και τωρα τρεχουμε” του ειπα.........