Για πάμε. Μαλακιζόμενος στο Ίντερνετ, μιας και είμαι άνεργος με άπειρο χρόνο
έπεσα πάνω σε αυτό εδώ το site:
http://www.pillowfights.gr/

Δεν ξέρω από που να ξεκινήσω, και τι να πρωτοπιάσω σαν θέμα.
Το συγκεκριμένο site είναι ένα cosmopolitan του διαδικτύου. Πάντα
όταν έπεφτε ένα τέτοιο περιοδικό στα χέρια μου, το ξέσκιζα στο
διάβασμα, ειδικά στις ιστορίες γυναικών, σχετικά με το
σεξ, τον έρωτα και άλλα τέτοια ''πικάντικα'' ,και έκλανα στα γέλια.
Είναι απίστευτη η οπτική γωνία των γυναικών πάνω σε αυτά τα θέματα.

Αφορμή για το ποστ μου αυτό, στάθηκε το άρθρο, διήγημα ( ο θεός να το κάνει ότι
είναι )της κοπελιάς
Γεωργίας Χατζηγεωργίου, με τίτλο ''Σε μια βραδιά  τα ζήσαμε όλα''
Το παραθέτω για να το διαβάσετε και να έχετε πλήρη εικόνα:

Γνωρίστηκαν το Φεβρουάριο του 2012, λίγο πριν τα γενέθλιά τους. Ωραίο και μοιραίο δώρο. Και για τους δύο. Ήταν ένα βροχερό και παγωμένο βράδυ έξω. Μέσα καιγόντουσαν καρδιές. Ένας κοινός φίλος τους σύστησε. Όταν τον πρωτοείδε σκέφτηκε: «Ωχ, ακόμα ένας μαλάκας .» Όταν την πρωτοείδε σκέφτηκε: «Τι ψωνάρα είναι αυτή; » Όταν όμως άνοιξαν τα στόματα και βγήκαν οι πρώτες λέξεις, η γη σταμάτησε να γυρίζει. Το φόντο μαύρο, οι προβολείς πάνω τους και στο πλάνο μόνο αυτοί. Ποτέ της δε μαγεύτηκε από εικόνες. Ήθελε μυαλό, βλέμμα και φωνή για να κάνει γκελ η καρδιά της. Το ίδιο και εκείνος. Έρωτας γνήσιος, υπερβολικός και βιαστικός λόγω συνθηκών. Κοιταζόντουσαν στα μάτια και διάβαζε ο ένας τις σκέψεις του άλλου. Κι ας μην είχαν ξαναειδωθεί. Κι ας μην ήξεραν από που κρατάει η σκούφια τους. Οι προτάσεις τους άρχιζαν και τελείωναν μαζί, με μια φωνή, με τα ίδια λόγια. Ίδιες μουσικές, ίδιες ταινίες. Τσιγάρα να τσουρουφλίζουν τα δάχτυλά τους, πόδια μπλεγμένα, φιλιά διάρκειας ατελείωτων ωρών. Όχι ατελείωτων, ψέματα. Όσο κρατάει μια νύχτα. Μια στιγμή, για πάντα. Υπάρχουν κι αυτοί οι έρωτες. Που η ζωή τους είναι μόλις μερικές ώρες. Και είναι έντιμοι. Δεν έχουν μισόλογα και ψέματα. Ξέρουν που πάνε και γιατί. Μένουν στο ροζ σύννεφό τους  μέχρι να έρθει το πρωί. Είναι οι έρωτες που δεν προλαβαίνουν να πέσουν απ' το δέντρο και να σαπίσουν. Εκείνος περαστικός απ' το νησί της, εκείνη μόνιμη κάτοικος. Το ήξεραν το τέλος. Αλλά η λαχτάρα τους δε χωρούσε ρολόγια και λεπτά. Τις συζητήσεις τους τις διέκοπταν για να φιληθούν, για ν' ανάψουν τσιγάρο και για μια γουλιά κρασί. Κατακόκκινο όπως τα αισθήματά τους. Πρόλαβαν να μιλήσουν για τα πάντα. Για τα παιδικά τους χρόνια, για τους έρωτες, τις αγάπες τους, τα πρωινά, τις νύχτες τους. Πώς πίνουν τον καφέ και πώς τρώνε τα γεμιστά. Ποιος ήταν ο πρώτος δίσκος που αγόρασαν, για το κρυφό κάπνισμα στο σχολείο, για τις αναμνήσεις και τα όνειρα. Πώς κοιμούνται και πώς ξυπνάνε. Φράσεις από βιβλία, στίχοι από ποιήματα, εμπειρίες από ταξίδια. Μυρωδιές, εικόνες. Η μυρωδιά του λαιμού της, η γεύση των χεριών του. Έχωνε τη μύτη της στα μαλλιά του κι εκείνος τις δάγκωνε το μάγουλο. Άνοιγε το παλτό και την αγκαλιά του κι εκείνη κούρνιαζε σαν παιδί. Απ΄ το μπαρ στη θάλασσα κι από εκεί στο σπίτι της με τα πόδια, όχι με το αυτοκίνητο, για να χορτάσουν τη διαδρομή πιασμένοι χέρι χέρι. Να γνωριστούν ακόμα καλύτερα κι ας ήξεραν πως σε λίγες ώρες θα χωριστούν και δεν θα ξαναβρεθούν. Τα σεντόνια της είχαν πάντα άρωμα λεβάντας και το σώμα της μύριζε βανίλια. Το σεξ δεν ήταν αναγνωριστικό. Ήταν σα να γνωριζόντουσαν από παλιά. Σα φίλοι, σαν εραστές. Μερικές γρατζουνιές στην πλάτη του και τέσσερα σημάδια στα χέρια της έμειναν για να κρατάνε ζωντανό εκείνο το βράδυ, μερικές μέρες ακόμα. Κοιμήθηκαν και ξύπνησαν μαζί, γυμνοί, στην ίδια θέση, αγκαλιά. Έμειναν έτσι μέχρι και λίγη ώρα πριν την πτήση του. Ο αποχαιρετισμός τους ένα φιλί. Απ΄ τα δικά τους, τα ατελείωτα. Όταν έκλεισε την πόρτα γύρισε στο κρεβάτι κι έμεινε εκεί μέχρι το μεσημέρι. Τραβούσε τζούρες απ' το μαξιλάρι που είχε κοιμηθεί εκείνος. Ήταν ευτυχισμένη. Ήταν και οι δύο ευτυχισμένοι και πλήρεις για ό,τι έζησαν. Δεν ήταν άλλο ένα άγευστο και γρήγορο one night stand. Γαμιόμαστε, ντυνόμαστε, καληνύχτα, τα λέμε. Ήταν κάτι άλλο. Δύο άνθρωποι που σε ένα βράδυ έζησαν μια ζωή, έναν έρωτα και γιατί όχι, μιαν αγάπη. Απ' αυτά τα αληθινά παραμύθια που όλοι ζήσαμε ή θα ζήσουμε κάποια στιγμή. Που υπάρχουν ακόμα κι αν εσύ δεν τα πιστεύεις.

Πηγή: http://www.pillowfights.gr/agapes_kai_louloudia/item1338/Σε_μια_βραδιά_τα_ζήσαμε_όλα
Copyright © pillowfights.gr

Βάζω και τα κοπιράιτς να μπουμενε από κάτω, μην μας ισχυριστούν ότι το
κλέψαμε.
Εννοείτε ότι η ιστορία αυτή θα έκλεινε με ένα τραγουδάκι τζαζ,
για να μας κρατάει συντροφία ενώ διαβάζουμε αυτό το διαμαντάκι
σύνχρονης πεζογραφίας

Θα αρχίζω να το ξεκοκκαλίζω για να το απολαύσουμε,
και να μάθετε και εσείς στουρνάρια τι εστί πραγματικός έρως.

Η ιστορία είναι σε τρίτο πρόσωπο (για μεγαλύτερη αληθοφάνεια προφανώς ,
και περισσότερη αντικειμενικότητα, όπως έμαθα σε κάτι σεμινάρια γραφής
εγώ ο αμόρφωτος).

Ωραίο και μοιραίο δώρο. Ξεκινάμε δυνατά.

Βροχερό ΚΑΙ παγωμένο βράδυ έξω λέει, αλλά μέσα καιγόντουσαν καρδιές. Μμμμ, πρωτότυπο,
και καθόλου κλισέ.
Η ιστορία λοιπόν με κρατάει από την αρχή με το κομμάτι :Όταν τον πρωτοείδε σκέφτηκε: «Ωχ, ακόμα ένας μαλάκας .» Όταν την πρωτοείδε σκέφτηκε: «Τι ψωνάρα είναι αυτή; »

ΜΜΜΜμ, δεν φοβάται να εκφραστεί η δημιουργός.
ΑΚΟΜΑ ενας μαλάκας. Τι τραβάει και αυτή η κοπέλα.
Για το ψωνάρα, το φανταστήκαμε από την στιγμή που ξεκινήσαμε να διαβάζουμε

Όταν όμως άνοιξαν τα στόματα και βγήκαν οι πρώτες λέξεις, η γη σταμάτησε να γυρίζει. Το φόντο μαύρο, οι προβολείς πάνω τους και στο πλάνο μόνο αυτοί.

Σαν ταινία των 90s με τον Μιχαλόπουλο και την Πίκουλα
που χορεύουνε μπλουζ, ενώ γύρω τους ο Ψάλτης παίζει ξύλο :


Έρωτας γνήσιος

Το κατάλαβε η γάτα από το πρώτο τέταρτο

Ίδιες μουσικές, ίδιες ταινίες

Έ ναι ,μιλάμε για έρωτα, κ εγώ κάθομαι και κοροιδεύω.

πόδια μπλεγμένα, φιλιά διάρκειας ατελείωτων ωρών.

Μόνο που δεν πηδηχτήκανε στο κλαμπ. Απα πα. Πότε τον γνώρισε αυτή, πότε τον ερωτεύτηκε,
πότε βγάζαν τα μάτια τους, δεν το κατάλαβα. Επειδή βλέπανε τις ίδιες ταινίες?

''Ποια είναι η αγαπημένη σου ταινία?''
Η τελευταία απόφραξη με τον Τσάκωνα.
Πλάκα κάνεις? Και μένα ,έλα δω να σε φασώσω.''

Υπάρχει ένα κενό στην αφήγηση, αλλά δεν πειράζει το προσπερνάμε.
Θα προσπαθήσω να το καλύψω εγώ. Στην τελική μιλάμε και για γαμώ τους έρωτες.

Όσο κρατάει μια νύχτα. Μια στιγμή, για πάντα.

Προσοχή, με φωτεινά γράμματα για να ψαρρώνει ο αναγνώστης. Εδώ δίνει κρεσέντο
ο δημιουργός, και απαιτεί να το προσέξουμε κιόλας. Πετάμε τις λέξεις στιγμές
και πάντα. Βαρύγδουπες και πιασάρικες  Για αναγνώστες Λένας Μαντά επιπέδου και πάνω.

Είναι οι έρωτες που δεν προλαβαίνουν να πέσουν απ' το δέντρο και να σαπίσουν.

Ξανά το φόντο τονίζεται. Τι είπε ρε μαλάκα η ποιήτρια?

Τις συζητήσεις τους τις διέκοπταν για να φιληθούν, για ν' ανάψουν τσιγάρο και για μια γουλιά κρασί. Κατακόκκινο όπως τα αισθήματά τους.

Μμμμμμ. Θεέ μου, έχει ακόμα

Πρόλαβαν να μιλήσουν για τα πάντα. Για τα παιδικά τους χρόνια, για τους έρωτες, τις αγάπες τους, τα πρωινά, τις νύχτες τους. Πώς πίνουν τον καφέ και πώς τρώνε τα γεμιστά. Ποιος ήταν ο πρώτος δίσκος που αγόρασαν, για το κρυφό κάπνισμα στο σχολείο, για τις αναμνήσεις και τα όνειρα. Πώς κοιμούνται και πώς ξυπνάνε.

Πότε προλάβανε, ένας θεός ξέρει. Και τα γεμιστά δεν μας είπανε πως τα τρώγανε. Φαντάζομαι
αν συμφωνούσαν και σ αυτό, θα παντρευόντουσαν .
''Με κιμά? Κι εγώ. Έλα να παντρευτούμε''

Φράσεις από βιβλία, στίχοι από ποιήματα, εμπειρίες από ταξίδια. Μυρωδιές, εικόνες.

Συνεχίζει. Εγώ 6 μήνες τα είχα με γκόμενα, τόσα πολλά δεν είπαμε.


Η μυρωδιά του λαιμού της, η γεύση των χεριών του. Έχωνε τη μύτη της στα μαλλιά του κι εκείνος τις δάγκωνε το μάγουλο. Άνοιγε το παλτό και την αγκαλιά του κι εκείνη κούρνιαζε σαν παιδί.

Όλα αυτά στο μαγαζί τώρα. Πρέπει να είχαν γίνει αξιοθέατο.
Αλλά κουρνιαζε μωρέ σαν παιδάκι. Τι γλυκόοοοοο. Εν τω μεταξύ της έτριβε
και το μπουτσο του στο μουνί της, αλλά αυτά δεν τα γράφουμε.

Το σεξ δεν ήταν αναγνωριστικό. Ήταν σα να γνωριζόντουσαν από παλιά.

Φαντάζομαι θα πήγε κάπως έτσι '' τσιμπούκι, γλυφομούνι, διάφορες στάσεις
και χύσιμο μέσα στη καπότα. Βγάλσιμο καπότας, κόμπος ναυτικός και ροχαλητό''.

Μερικές γρατζουνιές στην πλάτη του και τέσσερα σημάδια στα χέρια της

BDSM κ έτσι. Εδώ πάει να γίνει ενδιαφέρον.

Δεν ήταν άλλο ένα άγευστο και γρήγορο one night stand. Γαμιόμαστε, ντυνόμαστε, καληνύχτα, τα λέμε. Ήταν κάτι άλλο.

Ναι, δεν ήταν. Ήταν ο έρωτας της ζωής σου. Και σίγουρα και του παλικαριού.

Δύο άνθρωποι που σε ένα βράδυ έζησαν μια ζωή, έναν έρωτα και γιατί όχι, μιαν αγάπη

ΑΓΑΠΗ ΜΑΛΑΚΑ. Αγάπη. Γιατί έτσι είναι η αγάπη. Κουτσαβάκια.

Απ' αυτά τα αληθινά παραμύθια που όλοι ζήσαμε ή θα ζήσουμε κάποια στιγμή. Που υπάρχουν ακόμα κι αν εσύ δεν τα πιστεύεις.

Υπάρχουν τέτοια πράγματα. Ααααααχ, μακάρι να τα ζήσω.
Εγώ προσωπικά τα ζώ κάθε βράδυ
με 20 ευρώ στη Φυλής ή 10 στο Κεραμεικό, αλλά για εσας τις γυναίκες είναι πιο δύσκολο.

Παραμυθένιο όντως το διήγημα. Υπέροχο. Είμαι σίγουρος ότι τα ίδια αισθήματα
θα είχε και το παλικάρι που γαμηθηκατ... ωχ σόρρυ, που κάνατε έρωτα
και αγαπηθήκατε. Κάπως έτσι θα το εξιστόρησε στους φίλους του :
''-Που πήγες διακοπές?
-Πάρο.
-Γάμησες?
-Ναι.
-Ωραίος.''

Αυτή ήταν η ιστορία.
Και κάθονται φίλε μου που λες από κάτω και σχολιάζουν
οι άλλες :
''τι γλυκό''
''υπάρχουν και αυτοί οι έρωτες''
και άλλα τέτοια.

Ποιοι έρωτες μωρή Χάιδω?
Το παλικάρι ήθελε να γαμήσει, και τό κανε.
Σαν να πήγε για κατούρημα ήταν.
Και η κοπελιά ήθελε να γαμηθεί, και το κανε ,και μαγκιά της.
Μην μας ντύνει όμως ένα γαμήσι της μιας βραδιάς σαν
υπέρτατο έρωτα.



Έθιξα φίλε αναγνώστη την οπτική σκοπιά της Χάιδως.
Θα ήθελα πολύ να θίξω και την ποιότητα της μέσης Ελληνίδας
αναγνώστριας που διαβάζει Μαντά και Δημουλίδου
και νομίζει ότι διαβάζει Ντοστογιέφσκι
αλλά θα το κάνω σε άλλο κείμενο.
Φιλιά